Shot Fic Series [OUR] #10 : Our Begining [ถิงหยวน]
Shot Fic Series [OUR] #10 : Our Begining [ถิงหยวน]
Paring : William Chan waiting X Roy
“บ้า ที่ สุด” ผมสาปแช่งเพื่อนสุดชั่วร้ายของผมในใจ ตอนนี้เข้าเรียนแล้ว แล้วก็อาจารย์สุดโหดยังสั่งงานอย่างเอาเป็นเอาตาย นี่คิดถึงพวกผมกันใช่ไหมที่ปีใหม่พวกผมมีความสุข ผมหันหลังกลับไปมองจุนไคและเชียนซีที่นั่งอยู่ด้านหลัง พร้อมเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟันอย่างคับแค้น จะเปิดโทรศัพท์ดูความเคลื่อนไหวก็ไม่ได้ เดี๋ยวโดนอาจารย์แม่ยึดไปละแย่เลย
หลังจากที่เลิกเรียนแล้ว ผมรีบหยิบกระเป๋าเตรียมกลับบ้าน แต่ก่อนกลับ ขอแก้แค้นสักทีเหอะ
ตุ๊บ!
ผมเหวี่ยงกระเป๋ากระแทกหลังเพื่อนตัวดีจนหน้าแทบทิ่ม จุนไคหันมามองผมอย่างโมโห ผมแลบลิ้นใส่ ไม่แคร์หรอก มาแกล้งผมก่อนนี่นา แต่เอ๊ะ แกล้งแบบนี้ไม่สนุกเท่าไหร่นี่นา ผมคิดก่อนวิ่งไปหอมแก้มจุนไคอย่างง้อ ๆ ซึ่งคนโดนหอมถึงกับเบิกตากว้าง เชียนซีที่มองเห็นก็ถลึงตาใส่ผมไม่ต่างกัน ผมวิ่งหนีกลับไปที่รถจักรยานอย่างอารมณ์ดีขึ้นมาหน่อย
แบร่ ไปง้อกันเองแล้วกัน :p
ผมหยิบโทรศัพท์มาเปิดอินสตาแกรมอย่างกังวลใจ เขาจะคิดยังไงนะ ต้องเข้าใจผิดแน่ ๆ เลย จะทำยังไงดีนะ ผมเลื่อนไอจีไปเรื่อย ๆ แต่ก็ไม่เห็นความเคลื่อนไหวใดใดอีก จึงถอนหายใจ ก่อนจะปั่นจักรยานกลับบ้านอย่างหงอย ๆ
พอผมถึงบ้านก็ได้แต่อาบน้ำแต่งตัวมาทำการบ้าน ขนาดเพิ่งเปิดปีใหม่มาก็งานเยอะเหมือนเรียนมาทั้งเทอม เฮ้อ ผมเงยหน้าจากกองหนังสือก็เห็นมือถือแจ้งเตือนว่าเขาคนนั้นอัพไอจี
ผมรีบสไลด์หน้าจอเปิดโปรแกรมอย่างไว พอเปิดไปเจอนี่ถึงกับหน้าถอดสี เดี๋ยวสิ ไม่ได้นะ เขาหมายความว่ายังไง ถ้าคุณไม่ได้รู้สึกแบบเดียวกันงั้นหรอ แล้วเขารู้สึกยังไงล่ะ หรือผมต้องบอกว่าผมชอบเค้าจริง ๆ ทำยังไงดี ทำยังไงดี
ผมรีบกดโทรศัพท์ยุกยิก ๆ เพื่อตอบกลับสเตตัสของเขา ผมจะเข้าข้างตัวเองว่าเขารู้สึกแบบเดียวกับผม รักตั้งแต่สบตา (คือเขาอาจจะชอบตั้งแต่สบตากับผมจริง ๆ แต่ผมชอบเขาตั้งแต่เห็นเขาครั้งแรกผ่านรูปในนิตยสารแล้ว อย่าบอกใครนะครับ)
หลังจากได้รูปที่ต้องการ ผมจึงรีบโพสรูปทันที
"ถ้าคุณไม่รู้ ผมหลงรักคุณตั้งแต่ที่ได้สบตา"
ผมทิ้งมือถือลงเตียงทันทีที่โพสลง เอามือปิดหน้าแบบอายสุดขีด ผมไม่เคยทำอะไรแบบนี้เลยนะเนี่ย แล้วก็นี่เป็นอีกความกล้าหาญของผมเลย ขอให้ผมสมหวังนะครับพระเจ้า
หลังจากนั้นก็มีทั้งคอมเม้นท์มาถามจากเพื่อน ๆ และการกดไลค์จากคนคนนั้นเป็นการรับรู้ แต่ไม่มีอะไรตอบกลับมาอีก ผมจะใจชื้นก็ไม่สนิทใจเสียทีเดียว แต่ก็คงทำอะไรมากไปกว่านี้ไม่ได้ แค่นี้ผมก็เทหมดหน้าตักแล้ว บอกรักเขาอีกต่างหาก ไอ้คนหน้าด้านหวังหยวนเอ๊ย!!
สามวันแล้วที่ไม่มีการเคลื่อนไหวอะไรเลย เหมือนเรื่องทั้งหมดเป็นแค่ฝัน เมื่อวานที่ไปโรงเรียน จุนไคและเชียนซีก็วิ่งเข้ามาแซวผม แต่ผมไม่มีแก่ใจจะสนใจอะไรแล้ว หรือว่าผมอกหักเรียบร้อย อยากขุดหลุมเอาเพื่อนตัวเองไปฝังจัง แต่ก็ช่างเถอะ ยังไงเขาก็ไกลเกินเอื้อมสำหรับผมเหลือเกิน แค่หลายวันที่ผ่านมา คนคนนั้นทำเหมือนสนใจผม มากดไลค์ให้ แค่นี้มันก็มากเกินฝันแล้ว ตอนนี้ตื่นได้แล้วนะรู้ไหม!
ผมกลับมาบ้านอย่างใจลอย เบื่อและรู้สึกผิดหวัง เลยหยิบกล้องตัวโปรด แล้วออกไปที่อ่าววิคตอเรียอีกครั้ง ที่ที่ผมโชคดีได้เจอกับเขา ทำให้เกิดความฝันที่แสนวิเศษ
ผมถ่ายรูปไปเรื่อย ๆ มองดูแสงสีด้วยความรู้สึกหม่นหมอง ทั้ง ๆ ที่แสงไฟในยามค่ำคืนนี้ช่างสวยที่สุด ผมอยากร้องไห้จัง แต่อายเขา เก็บกลับไปร้องที่บ้านดีกว่า ผมยกกล้องมากดชัตเตอร์อีกครั้ง ก่อนจะรู้สึกถึงแรงสะกิดที่ไหล่ ผมจึงหันไปมอง ก็พบผู้ชายร่างใหญ่ที่ดูเหมือนจะสูงเกินร้อยแปดสิบไปโข ผมต้องแหงนหน้ามองเขาเลยนะ เขาหล่อจัง หุ่นดีมาก แล้วก็สูงมากด้วย นี่ผมเหมือนคนแคระเลย
"Can I Help you?" ผมหันไปถามเขา แต่เขาไม่ตอบคำถามผม ได้แต่ยิ้มจนตาหยี ผมกำลังจะอ้าปากเปลี่ยนคำถาม แต่ได้ยินเสียงเสียงหนึ่งที่ถึงกับทำให้ผมอ้าปากค้าง
"แลกกันถ่ายรูปหน่อยไหม"
เขา เขา เป็นเขา วิลเลียมคนนั้น ไม่จริง นี่ผมฝัน ผมต้องฝันไป เป็นไปไม่ได้ ผมยกมือขึ้นมาหยิกแขนตัวเองแล้วพบว่ามันเจ็บ นี่ไม่ใช่ฝัน ผมกระพริบตาหลาย ๆ ครั้งเพราะกลัวว่าภาพตรงหน้าจะเปลี่ยนไป แต่ผมก็ยังเห็นเขากำลังยิ้ม ยิ้มกว้างจนเห็นลักยิ้มที่แก้มชัดเจน ยิ้มจนผมตาพร่าไปเลย
ในขณะที่ผมกำลังเอ๋อ คนนั้นก็ยัดกล้องใส่มือคนที่มาทักผม แล้วก็โอบผมไว้ข้างตัว ก่อนจะโน้มตัวลงมากระซิบที่หูผม
"ยิ้มหน่อยสิ"
ผมกำลังมึนงงที่จู่ ๆ ทุกอย่างก็ประดังประเดเข้ามาในหัว เลยได้แต่ยิ้มตามคำสั่ง ได้ยินเสียงกดชัตเตอร์รัว ๆ ส่วนคนข้าง ๆ ตัวผมก็เปลี่ยนท่าไปมาอย่างกับนายแบบมืออาชีพ จนในที่สุด สติผมก็กระเจิงยิ่งกว่าเดิมเมื่อเขากดจมูกลงที่แก้มของผม
ห๊ะ อะไรนะ กดจมูกลงที่แก้ม
เขาหอมแก้มผม แม่จ๋าเขาหอมแก้มผม แม่ครับเรียกสินสอดเลยได้ไหมครับบบบบบ
ผมยังคงยืนงง ๆ อยู่ที่เดิม แต่คราวนี้เขาคนนั้นหยิบโทรศัพท์ออกมาถ่ายรูปผมกับเขาแบบเซลฟี่ ผมก็ได้แต่ยิ้ม ให้กล้องตามประสาคนเห็นกล้องไม่ได้ หลังจากนั้นก็เห็นเขากดเข้าไอจี แล้วก็อัพรูปผมกับเขาคู่กันลงไป คราวนี้ เค้าแท็กหาผมด้วย
"Love at the first sight"
ผมจะละลายกลายเป็นเนยเหลวกลางอ่าววิคตอเรีย ไอ้ที่ผมดราม่ามาสองสามวันผมคิดไปเองหรือเนี่ยยยยย อยากผูกคอตายใต้ต้นผักชี นี่สรุปผมกับเขาใจตรงกันหรอ หรือยังไง เขาก็ไม่พูดอะไร เอาแต่ยิ้มกับมือถือที่มีรูปผม คนอะไร งงไปหมดแล้วนะ
"คุณ คือ มาได้ยังไงครับ"
"บินมาหาแฟน"
ผมได้ฟังก็หุบยิ้ม เขามาหาแฟนเขา แล้วถ่ายรูปคู่กับผมลงไอจีนี่คืออะไรรรรรรรรรรร
"อ่า" ผมนี่ตอบไม่ถูกเลยนะ
"นี่ไงแฟนฉัน" เขาชี้มาที่ผม ผมเลยเอานี้ชี้มาที่ตัวเองประมาณว่าผมนี่หรอ พอเห็นเขาพยักหน้า ผมก็เหมือนจะเป็นลม เลยได้แต่ทรุดตัวนั่งยอง ๆ เอามือปิดหน้าอย่างเขินสุดชีวิต คนบ้าอะไรขี้ตู่ชะมัด ผมยังไม่มีแฟนซะหน่อย
"เป็นแฟนฉันนะ" พอเขาเห็นผมเป็นแบบนี้คงขำ เพราะได้ยินเสียงหัวเราะอยู่ในลำคอ
"ว่าไง" เร่งอีกแล้ว อย่าเร่งสิ เขินไปหมดแล้วนะ
"ครับ" นี่ผมปฎิเสธได้หรือไง ก็เลยได้แต่กดหน้าลงกับอกตัวเอง พูดเสียงเบาที่ดังไปทั้งหัวใจ แม่ครับ ผมมีแฟนแล้ววววววว พระเจ้าครับ ขอบคุณครับ ผมสมหวังแล้ว
ขอบคุณความกล้าหาญของตัวเองเหลือเกินที่กล้าไปทักเขาวันนั้น
แถม
"เยส! คริส นี่แฟนฉัน" ผมตะโกนอย่างดีใจ ก่อนหันไปหาเลขาส่วนตัวที่ยืนอยู่ห่างออกไปช่วงหนึ่ง
"โถ่ ผมรู้อยู่แล้วครับบอส สองวันนี้พูดถึงแต่น้องเค้า"
"ไอ้หอก จะพูดออกมาทำไมเนี่ย น้องรู้หมดแล้ว"
"อ้าว พูดไม่ได้หรอครับบอส"
โอ๊ยยยย ไอ้เวรนี่มันกวนทีนจริง ๆ
"ไปไหนก็ไปเลยไป จะสวีทกับแฟน"
"ครับ ๆ ไปก็ไป บอสกลับบ้านเองแล้วกัน ผมไปละ"
พูดจบ เลขาผมก็จ้ำหนีไปอย่างรวดเร็ว แหม ทำมาเป็นงอนเหมือนสาวน้อย เดี๋ยวกลับไปให้โบนัสน่า
"นี่ วิลเลียม พูดถึงผมตลอดจริง ๆ หรอ"
โอ๊ย ชิบละ นี่ผมควรอายไหม เด็กมันรู้ตัวหมดแล้วววว ไอ้คริส กลับมานะโว๊ยยยย มาให้เตะเสียดีดี
------------------------------------------------ The End --------------------------------------------------
จบจนได้ค่ะ กับโปรเจคที่งอกมาอย่างงงๆ ขอบคุณที่ตามอ่านมาจนถึงตอนจบนี้นะคะ //โค้งไปรอบ ๆ
แนทถือคติ ชอบใครให้รีบบอก แล้วค่อยกลับมาปอกแห้วกินค่ะ ฮ่าๆ
พรุ่งนี้วาเลนไทน์ค่ะ ถือโอกาสบอกรักคนที่คุณรักนะคะ มีความกล้าแบบน้องนะคะ ไม่แน่ พรุ่งนี้อาจจะยิ้มออกก็ได้นะ
อกหักดีกว่ารักไม่เป็นค่ะ จุ๊บ
ไปละค่ะ พบกันเรื่องหน้า
ฝากติชมคอมเม้นท์ได้ที่ #Ourถิงหยวนค่ะ กอดรวบ
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น