ESSORHINO FICTION

#หยางเฟิงวีคลี่ : แว่นตา พลั่ก ! ร่างของทั้งคนชนและคนถูกชนล้มไปกับพื้นทั้งคู่ ก่อนที่คนชนจะลุกขึ้นมาก่อน แต่อารามรีบร้อนที่จะไปช่วยฉุดอีกฝ่ายให้ลุกขึ้นนั้นกลับเหยียบอะไรบางอย่างที่ทำให้เรื่องวุ่นวายไปมากกว่าเดิม กร๊อบบบบบ “แว่นผม.....”           หยางหยางยังคงคลำหาของไปกับพื้น หลังจากที่ล้มลง แว่นตาก็หลุดจากใบหน้า แต่หลังจากที่ได้ยินเสียงอะไรบางอย่างแตกแล้วก็ได้แต่โอดครวญในใจ แว่นแตกนี่ต้องเกิดปัญหาแน่ ๆ เขาที่มีประชุมกับลูกค้าคนสำคัญในช่วงบ่ายวันนี้เสียด้วยสิ ต้องแย่สุด ๆ ไปเลยล่ะ วันนี้มันวันอะไรเนี่ย                 “คุณครับ ลุกไหวมั้ย” เสียงของคนที่เดินชนเขาดังขึ้นอยู่ข้างตัว หยางหยางขมวดคิ้วเขม่นสายตามอง คือเขาไม่ได้โกรธหรืออะไรนะ ผมแค่มองไม่เห็น           “คุณไม่พอใจผมหรอครับ ผมขอโทษนะ”           นั่นปะไร เข้าใจผิดไปใหญ่แล้ว           “เปล่าครับ คุณเห็นแว่นผมไหม เมื่อกี้ผมได้ยินเสียงเหมือนของแตก ไม่ใช่ใครเหยียบแว่นผมไปแล้วหรอครับ”           “อ๋อ เอ่อ ใช่อันนี้ไหมครับ” คนตรงหน้าหยิบซากแว่นตามาช

DESTINY Cr. รูป : https://www.google.co.th/url?sa=i&rct=j&q=&esrc=s&source=images&cd=&cad=rja&uact=8&ved=0ahUKEwiQkaLI077RAhULrY8KHdBrB5YQjRwIBw&url=http%3A%2F%2Fwww.somsiritours.com%2F%3FContentID%3DContentID-100604085424372&psig=AFQjCNFXAaRItABmUzF4p89OZoInLk0C5w&ust=1484380781577744            ท่ามกลางบรรยากาศอันแสนสงบของอดีตเมืองหลวงของญี่ปุ่นอย่างเกียวโต นักศึกษาหนุ่มจากแผ่นดินใหญ่ยังคงห้อยกล้องตัวไม่เล็กนักอยู่บนคอ หลังจากที่มาพักอาศัยเพื่อเรียนภาษาอยู่ 2 ปี เมื่อใกล้ถึงเวลาที่เขาจะต้องกลับบ้านเกิด จึงออกจากภาวะจำศีลที่ชอบนอนอยู่ที่หอพักเวลาที่ไม่มีธุระไปไหนตามสไตล์คนรักสงบ แบกกล้องสะพายกระเป๋าข้ามจังหวัดมายังเมืองที่มีแหล่งวัฒนธรรมงดงาม สถานที่เที่ยวสวยติดอันดับโลก แถมยังไม่พลุกพล่านมากอย่างที่ชอบ             หยางหยางลงจากรถบัสหลังจากตะลุยเที่ยวมาเกือบค่อนวัน จุดหมายปลายทางสุดท้ายของวันอยู่ที่วัดคิโยมิสึ หรือวัดน้ำใสที่เขาเรียกกัน จากที่ได้ศึกษามาก่อนหน้านี้ หยางหยางพบว่าสถานที่นี้เป็นสถานที่ยอดฮิตของผู้

Request SF Fic From Pic #ถิงหยาง “ป๊าฮะ ม๊าบอกว่าอยากกินบิงซู” เสียงเล็ก ๆ ดังขึ้นเมื่อเด็กน้อยวัยราว ๆ 5-6 ขวบวิ่งมาถึงตัวเฉินเหว่ยถิง คนเป็นพ่ออุ้มลูกขึ้นแนบอกก่อนหอมที่แก้มยุ้ย ๆ นั้นอย่างหมั่นเขี้ยว           “ตัวเองอยากกินก็บอก มาอ้างอะไรครับคนดี” หยางหยางเดินตามเด็กน้อยออกมาจากในห้องครัว ก่อนจะขยี้หัวเด็กน้อยในอ้อมกอดคนพ่ออย่างเอ็นดู           “ก็ม่าม๊าพูดจนผมอยากกินนี่ฮะ น้ำแข็งไสหวาน ๆ งี้อ่า” เด็กน้อยพูดพลางอมลมจนแก้มป่อง จนหยางหยางอดไม่ได้ที่จะก้มลงไปหอมแก้มกลมนั่นด้วย           ฟอดดดดดด           “อ๊ะ” หยางหยางอุทานเมื่อเฉินเหว่ยถิงหอมลูกกระทบแม่ ? แบบเขาเข้าด้วย มือเรียวยกมือตีอีกฝ่ายไม่แรงนักพอแก้เขินเท่านั้น             “งั้นไปไหมครับ วันนี้วันหยุดทั้งที ป๊าจะได้พาม๊าไปเดทบ้าง ไม่ได้ไปไหนด้วยกันตั้งนานแล้วนะ ตั้งแต่รับเจ้าตัวยุ่งมาเลี้ยงเนี่ย” เฉินเหว่ยถิงวางลูกชายลงที่พื้น โอบเอวหยางหยางไว้พาเดินเข้าไปยังห้องนอน           “ครับ ไปสิ ผมก็อยากไปเที่ยวบ้างเหมือนกัน” หยางหยางตอบพลางจูงลูกชายเข้าห้องเพื่อแต่งตัวสำหรับไปเที่