ESSORHINO FICTION

Note : วิ่งเปี้ยวโปรเจกต์ การเขียนฟิคต่อกันแบบไม่บอกพล็อต คนละ 2 หน้า A4 พอดีเป๊ะเท่านั้น คราวนี้ธีมหยางหยางองค์ชายรัชทายาท ร่วมด้วยช่วยกาวโดยคุณแนท  @ Essorhino  และคุณหวาน  @ PaNGWHAn อ่านตอนเก่าได้ที่ ตอน 1  ตอน 2   ตอน 3 ตอน 4  ตอน 5  ตอนที่ 6 ราชาวิลเลียมสั่งให้คนจัดเตรียมห้องสำหรับแขกไว้แล้ว โดยไหว้วานให้หม่าเทียนอวี่พาองค์ชายอี้เฟิงไปที่ห้องที่ถูกจัดไว้ให้ อี้เฟิงยิ้มรับอย่างพอใจ ก่อนรีบเอ่ยปากขอให้อีกฝ่ายพาไปไวไวด้วยคำที่บอกว่าอยากพักผ่อนเต็มที ส่วนหยางหยาง ราชาวิลเลียมพาเที่ยวเดินชมปราสาทกว้าง พาออกไปชมสวนที่สวยงามจนผ่อนคลายความประหม่าที่มีอยู่ไปเกือบหมด ก่อนที่องค์ราชาจะพาเดินเข้าไปในท้องพระโรง แนะนำตัวองค์ชายแก่เหล่าข้าราชบริพาร ให้ทุกคนเคารพองค์ชาย เท่า ๆ กับที่เคารพตัวเขา “เหนื่อยไหม” หยางหยางที่โดนดึงตัวไปทางโน้นทีทางนี้ทีรู้สึกมึนงง จนไม่ทันสังเกตว่าตอนนี้รอบตัวไม่เหลือใครนอกจากราชาวิลเลียมที่เดินแตะเอวพานำไปยังที่ต่าง ๆ “ปวดหัว ข้าอยากพัก” “เอาสิ ข้าจะพาเจ้าไปนอนพักแล้วกัน” หยางหยางถูกนำไปที่ห้อง ๆ นอนกว้างขวางห้องหนึ่ง ห

[Special Fic] #สิบสี่มีนาคมของเฉินเหว่ยถิง Part 1 พบกันอีกครั้งกับฟิค #วิ่งเปี้ยวโปรเจกต์ #สิบสี่มีนาคมของเฉินเหว่ยถิง ซึ่งคราวนี้มาในธีมวันไวท์เดย์ของเฉินเหว่ยถิงค่ะ โดยเราจะเขียนต่อกัน 3 คนคนละ 2 หน้าถ้วน ไม่มีการบอกพล็อต ต่อแบบไม่รู้เหนือรู้ใต้ อยากรู้ไหมคะ ว่าเรื่องราวจะเป็นอย่างไรต่อไป มาลุ้นด้วยกันสิคะ ความเดิมตอนที่แล้ว [PART 1] [PART 2] Part 3 หลังเหตุการณ์วุ่นวายจบลงตรงที่เด็กชายรูปร่างสันทัดคนนั้นที่จำได้ว่าหยางหยางเคยบ่นให้ฟังว่าชื่อเชียนซีวิ่งผ่านหน้าไปโดยไม่หันมาทักเขาเลยแม้แต่น้อย เพราะว่าฉันเป็นวิญญาณ ที่ทุกทรมาน หลอกหลอนเธอมาตั้งนาน ไม่รู้ตัวว่าตาย~ เหมือนมีเพลงเปิดเข้ากับช่วงจังหวะชีวิตช่วงนี้ของเฉินเหว่ยถิงเสียเหลือเกิน อีกนิดเขาคงได้ยินเสียงการ้องบนหัวแน่ ๆ ชายหนุ่มเดินอย่างปลง ๆ ออกจากมหาลัยเพื่อไปหาอะไรกินตามลำพัง “โอ๊ยยยยยยย เกอ เกอ เกอ เกอ เกออออ เจ็บ เจ็บแล้ว อย่าดึงหูผม” เสียงคุ้นหูเหมือนได้ยินไปเมื่อไม่ถึงชั่วโมงดังมาให้ได้ยิน ร่างสูงหันไปหาที่มาของเสียง เห็นรุ่นน้องปีเดียวกับหยางหยางกำลังดึงหูเจ้าเด็กแ

Note : วิ่งเปี้ยวโปรเจกต์ การเขียนฟิคต่อกันแบบไม่บอกพล็อต คนละ 2 หน้า A4 พอดีเป๊ะเท่านั้น คราวนี้ธีมหยางหยางองค์ชายรัชทายาท ร่วมด้วยช่วยกาวโดยคุณแนท  @ Essorhino  และคุณหวาน  @ PaNGWHAn อ่านตอนเก่าได้ที่ ตอน 1  ตอน 2 ตอนที่ 3 “ว้า เสียดายจัง จำกันได้แบบนี้ก็ไม่ต้องระลึกความหลังล่ะสิ ใช่ไหม หรือว่าต้องดีล่ะ หืม องค์ชายน้อย” เสียงของคนตรงหน้าดังขึ้น หยางหยางที่ยังคงอยู่ในอ้อมแขนแกร่งที่อีกฝ่ายดึงเข้าหาแทบเบือนหน้าหนี ก่อนจะขืนตัวให้หลุดจากวงแขนพระราชาตรงหน้าที่ทำตัวเหมือนโจรปล้นคาราวานสินค้า ฟอดดดดด “อ๊ะ ท่าน” “ค่าช่วยไม่ให้เจ้าโดนเหยียบไง” องค์ชายหยางหยางที่โดนขโมยหอมแก้มได้แต่ยกมือขึ้นปิดแก้มของตัวเอง ถลึงตาใส่อีกคนด้วยความโมโห ไม่ได้เกรงกลัวว่าอีกฝ่ายเป็นพระราชา “ปล่อยข้า ข้าต้องกลับวังแล้ว เพื่อนข้าหายไปอีกต่างหาก ยังไงก็ต้องไปตามหาก่อน” “เจ้าเข้าวังพร้อมข้าแล้วกัน ยังไงข้าก็ต้องไปทวง “สัญญา” กับพ่อเจ้า” พระราชาวิลเลียมพูดกับองค์ชายน้อย ก่อนจะหันไปด้านหลังเพื่อพูดกับผู้คุ้มกันข้างกาย “ป๋อหรัน ยังไงก็ช่วยไปลากพ่อองค์ชายแส