(AU) SF FIC : TO BE LOVE #เกอกินเด็ก : #2 [ถิงหยวน]

FIC : TO BE LOVE #เกอกินเด็ก : #2

Paring : William Chen X Wang Yuan

Rate : ยังไม่ผ่าน ตม. ค่ะ :P

            “ถิงเกอ เสื้อผมยังไม่ได้ซักเลย ยืมเสื้อเกอหน่อย”

            “ถิงเกอ ผมอยากไปดูหนัง พาไปหน่อยได้ไหม”

            “ถิงเกอ ไอติมร้านนั้นน่ากินเนาะ น่ากินจังเลย”

            “ถิงเกอ…..ถิงเกอ….ถิงเกอ….”

            ตอนนี้ผมเรี่มเอียนชื่อตัวเอง ตลอดสามวันที่หวังหยวน เจ้าเด็กแสบมาอยู่บ้านผม ก็มีแต่เรียกผมเกือบทุกชั่วโมง อ้อนจะเอานู่น ร้องจะเอานี่ เด็กร้าย! พอไม่ได้ดั่งใจก็งอน จนผมต้องตามใจจนได้ นี่ผมไม่ได้สปอยเจ้าเด็กแสบนี่จนเสียคนนะครับ แต่ครั้งหนึ่งผมเคยขัดใจเสี่ยวหยวน เพราะไม่ยอมให้อีกฝ่ายซื้อรองเท้าคู่ใหม่ เจ้าเด็กเจ้าเล่ห์ก็น้ำตาซึม พูดจาดราม่าประชดชีวิตราวบิดาใครสิ้น จนผมตัดรำคาญต้องซื้อให้อีกฝ่าย คู่นึงไม่ใช่ถูก ๆ นะ!!

            “ซื้อแล้วใส่ด้วยนะ ไม่ใช่เอามาแทะเล่น”

            “เกอ! บอกแล้วผมไม่ใช่หมา!”

            และอีกครั้ง สำหรับนาฬิกา

             “ถิงเกอ นาฬิกาข้อมือผมตาย ผมอยากได้เรือนใหม่ พาไปซื้อหน่อยได้ไหม”

            “ตอนนี้อยู่บ้านเฮีย จะสนใจนาฬิกาข้อมือทำไม นาฬิกาติดผนังก็มี”

             “เกอ ก็ผมติดนาฬิกานี่นา ผมต้องใส่”

             “แค่มีนาฬิกาข้อมือก็พอใช่ไหม”

             “อื้อ”

            โอเค ปัญหานี้จบด้วยการที่ผมปลดนาฬิกาที่ใส่อยู่ประจำให้อีกฝ่ายไป มาอยู่ไม่กี่วัน ชีวิตผมป่วนไปหมด ทั้งเอาแต่ใจ ทั้งไม่ระวังตัว ผมเกือบสติแตกปล้ำเอาไม่รู้เท่าไหร่ ทำผมถังแตกไม่พอ ใจผมจะแตกแล้ว

             ผมกลับมาจากการวิ่งจ๊อกกิ้งตอนเช้า ซึ่งปกติ ผมจะไปวิ่งทุกวัน แต่ตั้งแต่เสียวหยวนมาอยู่ด้วย ผมก็ไม่ได้ไปวิ่ง เพราะต้องดูแลเด็กแสบ แต่วันนี้ไหน ๆ ก็ต้องออกไปตลาดซื้อกับข้าวเช้าแล้ว เลยถือโอกาสไปวิ่งเสียเลย

             ผมวางถุงน้ำเต้าหู้ และ ปาท่องโก๋ลงที่ห้องนั่งเล่น เอากับข้าวที่ซื้อมาเข้าไปใส่ตู้เย็น แล้วเดินขึ้นห้องไปอาบน้ำ

           

            “แกร๊ก…”

                   “ถิงเกอ” 

          ผมเข้ามาในห้องของถิงเกอ หลังจากที่ตื่นมาได้ซักพักแล้วไม่เห็น แต่พอได้ยินเสียงอีกฝ่ายฮัมเพลงอย่างอารมณ์ดีอยู่ในห้องน้ำก็สบายใจ ผมล้มตัวลงนอนบนเตียงเจ้าของห้อง รอให้อีกฝ่ายออกมาแล้วค่อยอ้อนให้ไปดูหนังด้วยกัน คนตัวเล็กนอนเล่นกลิ้งไปกลิ้งมาสักพัก คนในห้องน้ำก็ยังไม่มีท่าทีจะออกมา “ตกส้วมตายไปแล้วมั้ง” หวังหยวนคิด “งั้นเราไปอาบน้ำบ้างดีกว่า”

            ยังไม่ทันที่จะลุกจากเตียง ประตูห้องน้ำก็เปิดออกมาเสียก่อน คนตัวเล็กจึงหันไปหาอีกฝ่ายหวังจะอ้อน

            “เฮ้ย!”  “เฮ้ย!”

            เสียงคนสองคนอุทานพร้อมกัน ฝ่ายแรกที่อุทาน เพราะตกใจที่มีคนเข้ามาอยู่ในห้องนอนเขา ส่วนฝ่ายหลังที่อุทาน ก็เพราะคนในห้องน้ำไม่ได้ใส่อะไรออกมาจากห้องน้ำนะสิ….. ‘หูยยยยยยยยย เกอ…..เกอเอาข้าวหลามเข้าห้องน้ำไปทำไม’

พอค่ะ จบฉากหวาดเสียวไว้ตรงนี้ ตามไปด่าคนเขียนได้ที่ #เกอกินเด็ก นะคะ แฮ่ เนื่องจากเนื้อเรื่องเป็นช็อตฟิค เพราะฉะนั้น แต่ละตอนจะมาสั้น ๆ ชวน (หวาด) เสียว แบบนี้ก็พอเนาะ จุฟๆ ค่ะ