Shot Fic Series [OUR] #3 : Our Notifications [ถิงหยวน]

Shot Fic Series [OUR] #3 : Our Notifications [ถิงหยวน]
Paring : William Chan waiting X Roy               

ตอนที่ 1 : Our Shot : http://myessorhino.blogspot.com/2016/01/special-shot-fic-our-shot.html
ตอนที่ 2 : Our Post : http://myessorhino.blogspot.com/2016/01/special-shot-fic-our-post.html

Our Notifications

“ROY?”

ข้อความสั้น ๆ ที่ผมส่งไปหาเด็กน้อยคนนั้นยังไม่ได้รับการตอบกลับ จริง ๆ แล้วตั้งแต่ลงรูปไป ผมก็ไม่ได้หวังให้เขามาเห็นหรอกนะ ในไอจีผมก็มีคนกดไลค์ หรือคอมเม้นท์ไม่น้อยหรอก แต่ไม่รู้ว่าเพราะอะไร ผมถึงได้นั่งเปิดแจ้งเตือนทันทีที่อัพรูปนี้ขึ้น ให้ตายสิ โทรศัพท์ผมจะค้างเลยนะ เพราะมันเด้งรัว ๆ เลยล่ะ

ผมนั่งจ้องมือถือเหมือนคนบ้า มองรูปโปรไฟล์ของคนที่มากดไลค์หรือคอมเม้นท์ไปเรื่อย ๆ จนสะดุดกับไลค์หนึ่งที่หน้าตาคล้าย ๆ เด็กคนนั้น ผมเลยตัดสินใจส่ง Direct Message เข้าไป เผื่อว่าจะใช่เจ้าเด็กตัวน้อยที่ทำให้หัวใจผมทำงานหนัก

แต่ทำไมถึงไม่ตอบนะ เมื่อกี้ยังกดไลค์อยู่เลยนี่นา ไม่เข้าใจเลย กดไลค์แล้วก็หายไปแบบนี้จิตใจทำด้วยอะไร โหดร้ายกับคนรอจริง ๆ ผมนั่งเฝ้าโทรศัพท์อีกสักพักก็ไม่เห็นวี่แววว่าอีกฝ่ายจะตอบกลับ ผมจึงวางมือถือที่ปิดการแจ้งเตือนจากไอจีเพราะกลัวว่ามันจะค้างไปเสียก่อน แล้วลงไปอาบน้ำ ก่อนจะล้มตัวลงนอน เพราะยังไงพรุ่งนี้ผมบินกลับอิตาลี่ช่วงค่ำ ๆ ก็มีเวลานอนอีกหลายชั่วโมง

ผมตื่นนอนในช่วงสายของวันรุ่งขึ้น ก่อนจะหยิบโทรศัพท์มาเปิดแอพพลิเคชั่นเช็คหุ้นอย่างเคยชิน หลังจากนั้นผมก็เปิดอินสตราแกรมออกมาเช็คดูว่าได้รับการตอบกลับจากรอยหรือยัง พอเห็นว่ายังไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงไปจากเมื่อคืน ผมก็คิดว่าเขาอาจจะไม่ใช่รอยของผม ก็เลยเข้าไปที่หน้าไอจีของคนที่ผมส่งข้อความไป แต่ชื่อที่ขึ้นบนไอจีก็ไม่ได้ใช้ว่ารอยนี่นา นี่อ่านว่าอะไรเนี่ย หวังหยวน หรอ เอ๋ นี่ผมส่งผิดหรอ แต่หลังจากที่ผมเลื่อนดูรูปในโปรไฟล์แล้วก็ได้แต่ส่ายหัว ยังไงก็ใช่ รอยของผมแน่ ๆ ถึงผมจะอายุขึ้นเลขสามแล้ว แต่ความจำผมไม่ได้แย่ขนาดนั้นหรอกนะ

ทำไมน่ารักแบบนี้นะ น่ารัก น่ารัก น่ารัก

ผมเลื่อนดูรูปไปมากเท่าไหร่ผมก็ต้องหวีดร้องคำนี้อยู่ในใจ น่ารักจริง ๆ เลย แล้วผมทำอะไรเนี่ย มาเพ้อเด็กอย่างกับพวกวัยรุ่นคลั่งรัก ไม่นะไม่ วิลเลียมนายต้องตั้งสติสิ

Wangyuan send message to you

หือ

อยู่ ๆ ก็มีแถบแจ้งเตือน Pop up ขึ้นมาบนหน้าจอ ผมเลื่อนนิ้วไปกดดู พอเห็นแล้วก็ได้แต่ยิ้ม ยิ้ม แล้วก็เอามือกุมอกเพราะกลัวหัวใจจะวาย

“Hello, it’s me”

นี่ก็มาเป็นอเดลเลย แค่ประโยคง่าย ๆ ทำไมผมถึงคิดว่ามันน่ารักขนาดนี้นะ แล้วมาแบบนี้ ผมจะตอบกลับยังไงดีละครับเนี่ย

“William” ผมพิมพ์ข้อความตอบกลับไปสั้น ๆ และได้รับข้อความที่ทำให้ผมยิ้มจนปวดแก้มกลับมา

“I know, It’s you”

ให้ตายเถอะ ผมไม่อยากกลับอิตาลี่แล้วล่ะ…..แล้วนี่ ผมต้องเปิด Notification เพื่อจะได้ไม่พลาดใช่มั้ย 








กลับมาอีกหนึ่งตอนสั้น ๆ สั้นมากกกกก แต่ตั้งใจเป็นช็อตสั้น ๆ เป็นซีรีย์ไปเรื่อย ๆ  นะคะ ถ้ายังไงก็ฝากติดตามด้วยนะคะ #Ourถิงหยวน ค่ะ ฝากคอมเม้นท์-ทวงผ่านแท็กได้เลยนะคะ จุฟๆ