#CatCafeTheSeries Chapter 04 **ถิงหยวน**
#CatCafeTheSeries Chapter 04
Paring : ถิงหยวน
หวังหยวนมาถึงโรงเรียนแต่เช้า
หยิบข้าวกล่องที่พี่ชายทำไว้ให้มาทาน เพื่อน ๆ ในห้องกำลังทยอยกันมา
เด็กน้อยเงยหน้า ก่อนจะเจอเพื่อนสนิทของตัวเองกำลังนั่งจ้องอยู่
“เสี่ยวหยวนนนนนน”
“ว่าไง อี้หยาง เสี่ยวข่ายด้วย
มาจ้องฉันทำไม”
“การบ้านเสร็จหรือยังอ่ะ”
“จะขอลอกล่ะสิ
ไม่ให้แล้วล่ะ ทำไมไม่ทำเองบ้างล่ะ”
“น่านะ
วันนี้ต้องส่งตอนเช้าด้วย อุตส่าห์มาแต่เช้าเชียวนะ”
“ก็แน่ล่ะ
ปกติมาตอนออดเข้าเรียนดังตลอดนี่นา แล้วทำไมอี้หยางเป็นไปกับเขาด้วยล่ะ”
อี้หยางเชียนซีที่ปกติพูดน้อยอยู่แล้วยิ่งไม่เปิดปาก
ทำหน้านิ่ง ๆ จนเสี่ยวหยวนอ่อนใจ ก่อนที่อีกคนที่สนทนากันมาแต่ต้นจะบอกเสียงอ่อย ๆ
“ฉันบังคับอี้หยางให้เล่นเกมด้วยจนลืมทำการบ้านทั้งคู่น่ะสิ
แหะๆ”
“เสี่ยวข่ายนิสัยไม่ดี
คราวนี้เห็นแก่อี้หยางหรอกนะถึงได้ให้ลอกเนี่ย” เด็กหนุ่มพยักหน้าอย่างขอบคุณ
ส่วนหวังจุนข่ายรีบกระโจนมาหยิบสมุดการบ้านไปลอกทันทีเพราะกลัวว่าเจ้าของจะเปลี่ยนใจ
หลังจากเลิกเรียน
หวังหยวนได้รับข้อความจากเฉินเหว่ยถิงว่าจะมารับ ให้เขารออยู่ที่หน้าโรงเรียนได้เลย
เขาจึงรีบบอกลาเพื่อน ๆ แล้ววิ่งออกมาหน้าโรงเรียนอย่างรวดเร็ว อย่างไม่ทันได้ฟังว่าเพื่อนสุดแสบทั้งสองจะตะโกนอะไรออกมาบ้าง
คนตัวสูงรออยู่แล้วเมื่อหวังหยวนวิ่งออกมาถึง
เฉินเหว่ยถิงในชุดสูทสีกรมท่าดูดีตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า เด็ก ๆ
ในโรงเรียนหลายคนทั้งผู้ชายและผู้หญิงต่างแอบมองคนที่ยืนเด่นเป็นสง่าอยู่หน้าโรงเรียน
“รอนานไหมครับ
เหว่ยถิงเกอ” หวังหยวนวิ่งไปหยุดด้านหน้าอีกฝ่าย เฉินเหว่ยถิงก้มลงมอง
ก่อนยกมือลูบหัวอีกคนอย่างเอ็นดู
“ทีหลังไม่ต้องวิ่ง
เดี๋ยวหกล้มเป็นแผล เกอจะได้โดนแม่เสือฉีกอกเอาน่ะสิ หืม”
หวังหยวนหลับตา
เอียงหัวให้อีกคนได้ลูบผมเขาได้ถนัด ๆ อย่างอ้อน ๆ กริยาของแมวตัวใหญ่ตรงหน้าทำเอาเฉินเหว่ยถิงอยากจะฟัดแก้มขาว
ๆ ให้ช้ำเสียด้วยตัวเอง
“หิวไหม
เดี๋ยวจะพาไปหาอะไรกินก่อน พรุ่งนี้หยุดใช่ไหม เกออยากพาเสี่ยวหลงไปเที่ยวจัง”
“โอ๊ะ
ไปไหนฮะ ขอพาเสี่ยวเปาไปด้วยได้ไหม ง่ะ แต่ต้องขอหยางเกอกับจิงเป่าเกอก่อนนะฮะ”
“ได้
เดี๋ยวเกอไปขอ” ขอแต่งเลยได้ไหมวะ ขายบริษัทเปย์เลยดีไหม
“เหว่ยถิงเกอไปกันเถอะฮะ
อยากกินไอศกรีมจัง วันนั้นตอนไปคอนโดเกอ ผมเห็นร้านเปิดใหม่ล่ะ”
“เอาสิ
เดี๋ยวเลี้ยงเอง”
“เย้
ขอบคุณครับ”
#CATCAFETHESERIES
หลังจากที่พาแมวไปทานขนมจนหนำใจ
เฉินเหว่ยถิงพาหวังหยวนมาส่งที่บ้าน เขาทรุดตัวลงนั่งที่มุมเดิมที่คาเฟ่
แมวสีสวยเดินมาคลอเคลียก่อนจะนอนบนตักเมื่อหามุมที่ถูกใจได้
หวังหยวนที่เข้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเดินกลับลงมาหา
ก่อนจะทรุดตัวนั่งข้าง ๆ แล้วลูบหัวแมวบนตักของอีกคนอย่างเคยชิน
หยางหยางเดินเข้ามาหาก่อนนั่งลงข้าง ๆ กัน
“จะพาสาว
ๆ ไปไหนครับเกอ”
“ทะเล”
“หืม
ไปไกลเชียวนะครับ แมวกลัวน้ำนะเกอ”
“เสี่ยวหยวนว่ายน้ำไม่เป็นหรอ”
หวังหยวนเงยหน้าขึ้นมาเมื่อได้ยินชื่อตัวเองในบทสนทนา
“ผมหรอ
ว่ายได้ครับ แค่ไม่ชอบน้ำเท่าไหร่”
นิสัยแมวจริงๆ
“หึ
ไม่ต้องหวงไปหรอกไอ้หมา แมวฉัน ฉันดูแลได้”
“เกอ
คราวนี้ลักพาตัวกันซึ่ง ๆ หน้าเลยนะ”
"หึ นี่ยังดีที่มาบอกก่อนต่างหากล่ะ อ้อ ค้างด้วยนะ"
TBC...............
เสี่ยวเปา Diary
เหมือนว่าเราจะได้ไปเที่ยวล่ะ นอนตักคนตัวโตๆ หอมๆ แล้วมีเสี่ยวหยวนลูบหัวนี่ดีจัง แต่ตัวโตตักแข็งมาก พุงก็ไม่มีอีก ไม่รู้จะวางหัวตรงไหนอ่ะ ไม่เหมือนเสี่ยวหยวนเลย นุ่มนิ่มไปหมดทั้งตัว
ว่าแต่หิวจัง มีขนมไหม
แล้วเสี่ยวหยวนเป็นอะไร หน้าแดงด้วย กำขนเราทำไมเนี่ย ขนยุ่งหมดแล้ว ไปหาหยางเกอดีกว่า
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น