#CatCafeTheSeries Chapter 03 **ถิงหยวน**
#CatCafeTheSeries
#ถิงหยวน Chapter 03
"ก็เอาไว้ล่อแมว(ตัวใหญ่) น่ะสิ"
หลายวันที่หวังหยวนไม่ได้มาที่ห้องของเฉินเหว่ยถิง แต่วันนี้คนตัวโตกลับส่งข้อความว่าจะมารับที่โรงเรียน เขาเลยรออยู่ที่หน้าโรงเรียน ก่อนที่จะขึ้นรถที่มาจอดเทียบอย่างคุ้นเคย
“โอ้โห เกอแต่งห้องใหม่หรอฮะ” หวังหยวนพูดขึ้นเมื่อเปิดประตูคอนโดของเฉินเหว่ยถิงเข้ามาในห้อง เขาเห็นที่วิ่งเล่นของแมวพร้อมคอนโดแมวจัดวางอย่างเก๋ ๆ รวมถึงที่ปีนป่ายบนกำแพงเป็นแนวยาว
“ทุ่มเทจังนะฮะ
ดีจังที่เกอรักเสี่ยวหลงขนาดนี้”
“หึหึ เอาไว้ล่อแมว (ตัวใหญ่) น่ะสิ”
“ผมชอบจัง
อยากพาเสี่ยวเปามาเล่นบ้างจัง”
“ก็เอาสิ มาบ่อย ๆ ก็ได้”
“แต่ตอนนี้เสี่ยวหลงยังเล็กนะฮะ น้องไม่ซนมากหรอก”
“น้อยไปสิเสี่ยวหยวน
กวนจนเกอเอางานกลับมาทำที่บ้านไม่ได้เลย”
“โอ๊ะ จริงหรอฮะ แล้วทำยังไงดีล่ะ” หวังหยวนยิ้มอย่างกังวล เขาเป็นคนสนับสนุนให้เหว่ยถิงเกอเลี้ยงเสี่ยวหลงนี่นา แต่ก็ไม่อยากให้น้องไปกวนเวลาเหว่ยถิงเกอทำงานเลย
“ถ้ามีคนมาเล่นกับเสี่ยวหลงก็คงไม่ค่อยมากวนเกอเท่าไหร่หรอก แต่เลขาเกอก็ไม่ได้ว่างมานั่งเล่นกับแมวนี่นา” เฉินเหว่ยถิงเอ่ยยิ้มๆ เขานั่งอยู่บนโซฟา ในมือมีเอกสารอะไรสักอย่างอยู่
เสี่ยวหยวนนั่งอยู่กับพื้นพรมหน้าโซฟา เสี่ยวหลงตัวน้อยนอนซบอยู่บนตัก เขาลูบหัวแมวน้อยเบา ๆ เสี่ยวหลงขดตัวอย่างสบาย ๆ ไม่มีท่าทีจะไปกวนคนตัวโตด้านบนโซฟา
“งั้นเดี๋ยวเลิกเรียนผมมาหาเสี่ยวหลงได้ไหมครับ มาช่วยเลี้ยงน้องก่อน พอเกอเสร็จงานผมค่อยกลับไปหาสาว ๆ ที่บ้านก็ได้”
“จะดีหรอ แล้วเสี่ยวหยวนจะมีเวลาทำการบ้านได้ยังไง ไหนจะต้องไปทำกิจกรรมที่โรงเรียนอีก”
“ไม่เป็นไรหรอกฮะ ดูสิ
เสี่ยวหลงน่ารักขนาดนี้ ผมก็อยากมาหาอยู่แล้ว อีกอย่าง
ทำการบ้านห้องเหว่ยถิงเกอก็ได้นี่นา”
“ก็ได้ ตามใจ
เอาคีย์การ์ดสำรองไปเลยดีกว่า เผื่อวันไหนเกอเลิกงานช้า จะได้ไม่ต้องรอเกอไง
ดีไหม”
“ดีฮะ จะได้แวะมาหาเสี่ยวหลงได้ทุกวันเลย”.
สำเร็จ!
เฉินเหว่ยถิงยิ้มมุมปาก
ซ่อนหน้าไว้ในเอกสารในมือ ก่อนจะลุกขึ้นเมื่อกลั้นยิ้มไม่ไหวอีกต่อไป
“เดี๋ยวเกอไปหาขนมมาให้ หิวหรือเปล่า”
“อ๊ะ ห้องเกอมีขนมด้วยหรอฮะ”
“ก็ซื้อมาไว้ให้เรานี่ล่ะ
วันหลังถ้ามาก็มาเปิดหาอะไรกินในตู้เย็นได้เลยนะ”
#CatCafeTheSeries
หลังจากนั้น หลังเลิกเรียน หวังหยวนก็แวะไปหาลูกแมวตัวน้อยที่ห้องของเฉินเหว่ยถิงทุกวัน
ไปนอนเล่นกับแมว นั่งทำการบ้านไป อีกมือก็ลูบหัวแมวไป จนบางวันที่เฉินเหว่ยถิงกลับบ้านก็จะเห็นทั้งแมวตัวเล็กตัวใหญ่นอนซบกันบนโซฟากลางห้องของเขา
ตึ้ง
เสียงข้อความเข้าหลังจากที่คนตัวใหญ่ถ่ายรูปแมวส่งไปให้รุ่นน้องของเขาดูอย่างอวด
ๆ
หยางหยาง : เกอลักพาตัวแมวบ้านผมนี่เอง
William:
ฉันเปล่าเสียหน่อย
หยางหยาง : ก็เห็น
ๆ อยู่นี่ครับ ระวังแม่เสือเค้าจะไปตามกลับนะ
William:
ไม่กลัวหรอก เกอมีวิธีลักพาตัวแมวอีกเยอะ
เสี่ยวเปา
'มีแต่กลิ่นแมวเด็กเต็มไปหมด'
'ไม่เห็นชอบใจ'
'อยากเห็นเด็กนั่นจัง ทำไมเสี่ยวหยวนต้องไปหาทุกวันนะ'
'ไม่ต้องมาอุ้มเลย จะงอนแล้วนะเสี่ยวหยวน'
'อ่า แต่เสี่ยวหยวนเนี่ย เกาอีกสิ ลูบหัวเราเยอะๆ'
'หืม มีกลิ่นคุ้น ๆ เหมือนคนนั้นด้วย ที่หน้าดุๆ นั้นอ่ะ เราจำได้ ตัวใหญ่ดี ถ้าอุ้มเราก็จะมองเห็นสูงๆ ด้วย'
"ถ้าคราวหน้าไปหาเด็กนั่น พาเราไปด้วยนะ" เมี๊ยววววววววว
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น