SF Fic : BeautyAndTheCoolBeast #หยางแฝด #3
SF Fic : BeautyAndTheCoolBeast #หยางแฝด
#3
คฤหาสน์กลางป่ายิ่งดูน่ากลัวเมื่อเจ้าของแผ่รังสีทะมึนจนสัตว์น้อยใหญ่ไม่กล้าเข้าใกล้
ดวงอาทิตย์กำลังจะลับไปอีกวันแล้ว แต่หยางหยางก็ยังไม่กลับมา
จางฉี่หลิงยังคงปิดตัวเองอยู่ในห้อง จนได้ยินเสียงฟ้าร้อง
กับกลิ่นของลมพายุที่คาดว่าจะกระหน่ำในคืนนี้อย่างแน่นอน
ใจราวกับถูกสุมด้วยฟืนทั้งกอง
อยากก้าวออกไปตามหา แต่สองขากลับแข็งทื่อ เขากำลังหวาดกลัวความผิดหวัง
ขลาดเขลาราวกับเขากลับกลายเป็นมนุษย์ ทั้งที่ไม่ควรรู้สึกอะไร ไม่ควรโกรธ
ไม่ควรกระวนกระวายแบบนี้ เดิมที
เขาก็ไม่ได้อยากให้มีใครมาอาศัยอยู่ในสถานที่ของเขาแท้ ๆ
“จางฉี่หลิงงงงงงงงงงงงงง จางฉี่หลิงงงงงงงง”
เหมือนได้ยินเสียงใครเรียก แต่ไม่มีทาง
ไม่มีใครรู้จักเขา ไม่มีใครเรียกชื่อเขามานานแล้ว
....ก็มีนี่นา....
หูฝาดละมั้ง
เขาคง...คิดถึงมากเกินไป
“จางฉี่หลิง ออกมาช่วยหน่อยได้ไหมมมมม”
เสียงแปดหลอดแบบนี้ชัดเลย หยางหยางตัวจริงแน่นอน
จางฉี่หลิงพุ่งตัวออกไปจากห้อง เห็นหยางหยางยืนอยู่ที่หน้าบ้านกับเกวียนขนของกองพะเนิน
“...............................”
“อึ้งทำไมล่ะ
ที่ช้าขนาดนี้เพราะซื้อของตั้งเยอะ กว่าจะขนมาได้เสียเวลาตั้งนาน
รู้งี้ให้ไปช่วยก็ดีหรอก เหนื่อยจะแย่”
หยางหยางที่บ่นออกมาทันทีที่เห็นอีกคน
ไม่ได้รับรู้เลยว่าที่ตัวเองหายไปนานเกือบ 3 วันจะทำให้มีคนร้อนใจจนจะเป็นบ้า
“คราวหน้าไม่ต้องไปแล้วนะ”
จางฉี่หลิงเอ่ยเสียงแผ่วเบา ก่อนจะถอนหายใจออกมาเมื่อเห็นหยางหยางกลับมาถึง
แม้ว่าจะช้า แต่เขาก็กลับมาแล้ว ไม่มีเหตุผลที่ต้องโกรธ
เพราะรู้ว่าอีกฝ่ายไม่ได้ตั้งใจ
แต่ก็อดจะน้อยใจไม่ได้เมื่ออีกฝ่ายดูไม่เดือดร้อนอะไรเลยแบบนี้
เขาหันหลังกลับเข้าคฤหาสน์ในทันที
หยางหยางที่กำลังก้ม ๆ เงย ๆ กับกองข้าวของหันกลับมาก็เห็นแต่แผ่นหลังของอีกฝ่าย
รีบวางของในมือ ก่อนวิ่งตามจางฉี่หลิงเข้าไปในบ้านด้วย
“จางฉี่หลิงงงงง”
“ช้า”
“ก็ซื้อของตั้งเยอะ กลัวอันนี้นายไม่ชอบ
อันนี้ก็ไม่เหมาะ ซื้อเสื้อผ้ามาเผื่อด้วยนะ ใส่แต่ชุดสีดำ ๆ ไม่ร้อนหรือไง”
“......ห่วง”
“หืม”
“ไม่มีอะไร ขนเข้ามาสิ พายุจะมาแล้ว”
“อ๊ะ จริงด้วย มาช่วยกันหน่อยสิ นะ”
“สัญญาก่อน”
“สัญญาอะไร”
“จะไม่หนีไปไหน ได้ไหม”
“นายงอนหรอเนี่ย ขอโทษนะที่มาช้า
ไม่หนีไปไหนหรอก อยู่กับนายมีความสุขจะตายไป”
“........ไปขนของสิ”
เขาไม่รู้ตัวหรอก ว่ากำลังหน้าแดงแค่ไหน....
หลังจากที่หยางหยางกลับมา
ทั้งสองคนช่วยกันเก็บของที่ซื้อมาให้เข้าที่เข้าทาง ไม่นานพายุฝนก็พัดกระหน่ำ
อากาศเย็นลงอีก ไฟในเตาผิงช่วยให้ความอบอุ่น เมื่อทานอาหารเรียบร้อย
จางฉี่หลิงหยิบหนังสือมาอ่านต่อที่โซฟาอย่างสบายใจ โดยมีหยางหยางนอนฮัมเพลงเบา ๆ
อยู่ที่โซฟาข้าง ๆ กัน
บรรยากาศกลับมามีชีวิตชีวาอีกครั้ง
ความร้อนรุ่มในใจหายไปอย่างไร้ร่องรอย หัวใจกลับมาเต้นในจังหวะปกติให้ได้ยินอีกครั้ง
จางฉี่หลิงเงยหน้าจากหนังสือเมื่อเสียงฮัมเพลงหายไป
พบว่าหยางหยางนอนหลับไปเสียแล้ว คงจะเพลียจากการเดินทางที่ผ่านมาหลายวัน เขาจึงลุกขึ้นไปหาอีกฝ่าย
ก้มมองใบหน้าที่เหมือนตัวเองอย่างเงียบ ๆ
ดวงตาที่เหมือนกับของเขายังหลับสนิท
ขนตาหนาเป็นแพประดับบนใบหน้า หน้าอกกระเพื่อมน้อย ๆ ตามจังหวะการหายใจ
ริมฝีปากแดงเรื่อเผยอออก
สีเหมือนเชอร์รี่เลย
........จะหวานเหมือนเชอร์รี่ไหมนะ.......
จางฉี่หลิงก้มหน้าลงไปช้า ๆ
สัมผัสริมฝีปากอีกฝ่ายอย่างแผ่วเบาก่อนจะดึงตัวเองกลับมานั่งอย่างนึกขึ้นได้ว่ากำลังทำในสิ่งที่ไม่ควรทำลงไป
ความหวานที่ได้รับเหมือนมีใครมาปลูกดอกไม้ในหัวใจ
ยิ่งนานวันเขายิ่งเหมือนมนุษย์มากเข้าไปทุกที
ตั้งแต่ได้เจอกับคนที่เป็นเหมือนอีกด้านของตัวเอง
จางฉี่หลิงอุ้มหยางหยางขึ้นมาแนบอก ก่อนจะพาร่างบางไปวางบนเตียงนุ่มที่ห้องนอนของอีกฝ่าย หลังจากห่มผ้าให้เรียบร้อยจึงกลับออกไป ไม่ทันเห็นว่าคนที่ถูกอุ้มนั้น จริง ๆ แล้วไม่ได้หลับเลย.......
"บ้า ขี้ขโมย เรื่องอะไรมาจูบแล้วทิ้งไปให้คนอื่นใจเต้นแบบนี้ล่ะ"
----------------------------- TBC ------------------------------
#BeautyAndTheCoolBeast
#หยางแฝด
ฝากฟิคแก้บนไว้ในอ้อมใจได้นะคะ เม้นท์หรือสกรีมได้ที่แท๊กด้านบนค่ะ
ตอนหน้าก็(น่าจะ)จบแล้ว
ชอบหรือไม่ชอบยังไง บอกกันได้นะคะ จุ๊บ
(ต้นหนของคนคุก)
EssoRhino
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น