[SF] Fic : ฮั่นเกอไดอารี่ #Intro

[SF] Fic : ฮั่นเกอไดอารี่ #Intro
Paring : ฮั่นหยาง

Intro

ผมชื่อหยางหยาง เป็นชายหนุ่มที่หล่อที่สุดในกระจกของผม ตอนนี้เป็นหนุ่มหล่อของบ้าน ผมค่อนข้างแน่ใจนะว่าผมหล่อมาก แต่ก็ยังไม่วายมีคนบอกว่าผมหล่อน้อยกว่าพี่ชาย ได้ยังไงล่ะ ผมน่ะ ต้องหล่อที่สุดสิ จริงไหม ไม่เชื่อก็ถามพี่ชายผมสิ

“เฮีย ผมหล่อไหม” ผมตะโกนลงไปหาพี่ชายที่กำลังทำกับข้าวอยู่ในครัว

“ตี๋น้อยหล่อที่สุด” พี่ชายผมตะโกนกลับขึ้นมา เห็นไหมครับ ขนาดพี่ผมยังบอกเลยว่าผมหล่อที่สุดน่ะ คุณต้องเชื่อผม

ผมหันหน้าออกจากกระจกหลังจากจัดทรงผมให้เข้าที่เรียบร้อยแล้ว ก่อนจะเดินลงไปในครัว เพื่อลงไปทานมื้อเช้าที่พี่ชายกำลังทำอยู่

จริง ๆ แล้วผมกับพี่ชายคนนี้ไม่ได้เป็นพี่น้องกันแท้ ๆ หรอก พี่ผมชื่อจางฮั่น เป็นลูกของคุณป้า ส่วนผมก็เป็นลูกของแม่ไง ก็ลูกพี่ลูกน้องไงครับ ไม่ต้องงงหรอก เราอยู่ด้วยกันตั้งแต่เล็ก ๆ ผมกับเฮียอายุห่างกัน 7 ปี ฮั่นเกอเลยเอ็นดูผมมากกว่าพี่น้องคนอื่น ๆ อยู่บ้านเดียวกันมาจนจำไม่ได้แล้วว่าเคยแยกจากกันนาน ๆ ไหม คงมีตอนที่ผมไปค่ายทหารละมั้ง ไปเข้าค่ายอาทิตย์เดียว กลับมาฮั่นเกอกอดผมจนกระดูกเกือบหัก

“เฮีย ทำไรกินน่ะ”

“ทำเกี๊ยวน้ำ ตี๋น้อยชอบนี่นา”

“ใครบอกว่าผมชอบ”

“ก็ทำทีไร ตี๋น้อยก็กินหมดทุกที”

“ไม่ได้ชอบน่าเฮีย แล้วก็เลิกเรียกผมว่าตี๋น้อยซะที ผมอายุจะเบญจเพศอยู่แล้ว ไม่น้อยแล้วนะ”

“หยางหยาง ก็เฮียเรียกแบบนี้มาตั้งแต่เด็ก ๆ เรียกอย่างอื่นก็ไม่ชินนี่นา”

“ก็เรียกหยางหยางได้นี่นา”

“ไม่เอาอ่ะตี๋น้อย ไม่ต้องบ่นนะ มากินข้าว ๆ”

พี่ชายผมติดผมแจเลยคุณเห็นมั้ย น้อยครั้งที่เขาจะขัดใจผมนะรู้ไหม มีแค่เรื่องชื่อนี่ล่ะ ที่ไม่ยอมเปลี่ยนเสียที ผมไม่ใช่เด็ก 2 ขวบนะ ผมหันไปหยิบอาหารตรงหน้ามากินอย่างเอร็ดอร่อย ฮั่นเกอก็พูดถูกอีกล่ะ ผมชอบกินเกี๊ยวน้ำ แต่ทำไมต้องบอกว่าชอบให้เฮียดีใจกันล่ะ ไม่มีทางหรอก เสียฟอร์มตายเลย

วันนี้ผมหยุดอยู่บ้าน ว่าจะนอนเล่นเกมเสียหน่อย ไม่ได้ว่างมาตั้งนานแล้ว แต่เครื่องเกมอยู่ห้องฮั่นเกอน่ะสิ จะให้ยกมาให้ก็เกรงใจ งั้นผมว่าผมย้ายตัวเองไปเล่นในห้องเฮียดีกว่า เฮียยอมอยู่แล้วล่ะ

“เฮีย ผมไปเล่นเกมห้องเฮียนะ”

“เอาสิตี๋น้อย ขึ้นไปเลย เดี๋ยวเฮียล้างจานเอง”

เห็นไหมละครับ ง่ายนิดเดียว…

ผมกินเสร็จก็วางไปล้างจานของตัวเอง เรื่องอะไรจะให้เฮียมาทำให้ทุกอย่างล่ะ เป็นง่อยพอดี หลังจากทำอะไรเสร็จแล้วผมก็เดินขึ้นไปที่ห้องของฮั่นเกอที่อยู่ฝั่งตรงข้ามของห้องนอนผม ก่อนจะนั่งลงหน้าทีวีอย่างคุ้นเคย คุ้ย ๆ รื้อ ๆ อยู่พักนึงก็ต่อเครื่องเล่นเกมเสร็จเรียบร้อย จึงลากจอยแล้วกระโดดขึ้นไปนั่งบนเตียง หยิบหมอนบนหัวเตียงมาวางบนตักพร้อมเล่นเกม ถ้าไม่บังเอิญไปเจออะไรใต้หมอนเข้าเสียก่อน

อะไรน่ะ ….. สมุดบันทึก

ผมวางจอยเกมลง แล้วเอื้อมมือไปหยิบสมุดเล่มนั้นมาเปิด ก็ถึงกับตัวแข็งค้างไปเลย นี่มัน… ไดอารี่ของฮั่นเกอนี่นา ตามมารยาท ผมควรจะเคารพ และไม่ควรพลิกมันไปหน้าต่อไปใช่ไหมครับ งั้นผมควรมีมารยาท ผมกำลังจะวางมันลงไปที่เดิม ก็ได้ยินเสียงเปิดประตูห้องดังปัง พร้อมกับฮั่นเกอที่กำลังกระหืดกระหอบเหมือนตกใจอะไรบ้างอย่าง

“ตี๋น้อย!!!” ฮั่นเกอตาแทบถลนเมื่อเห็นสิ่งที่อยู่ในมือผม “เปิดอ่านไปแล้วหรอ”

“ยังนี่เฮีย เพิ่งหยิบมาเอง ในนี้มีอะไรหรอ” ผมกำลังจะพลิกเปิดหน้าต่อไปเพราะตอนนี้หน้าฮั่นเกอเหมือนจะร้องไห้แล้ว น่าแกล้งชะมัด

“มะ ไม่มีอะไรหรอก เอามาให้เฮียที สมุดจดค่าใช้จ่ายน่ะ”

“แน่หรอเฮีย” สมุดค่าใช้จ่ายอะไร ไดอารี่ชัด ๆ เดี๋ยวนี้โกหกผมหรือเฮีย หึหึ โอเค ถ้าเฮียไม่อยากให้อ่าน ผมก็จะไม่อ่าน….. ไม่อ่านให้เฮียเห็นน่ะสิ ผมเหลือบมองสมุดในมืออีกครั้ง ก่อนจะยื่นมันให้ฮั่นเกอที่เดินปาดเหงื่อมารับคืนไป

“เล่นเกมไปนะตี๋น้อย เดี๋ยวเฮียออกไปข้างนอกแปปนึง”

“อื้อ ไปเหอะ” พอผมรับคำ ฮั่นเกอก็เตรียมจะออกไปจากห้อง

“เฮีย เดี๋ยว!” ฮั่นเกอสะดุ้งสุดตัวก่อนหันมาหาผมด้วยสายตาคำถามว่ามีอะไรอีก

“ฝากซื้อยาแก้ฟกช้ำหน่อยได้มั้ย”

“ตี๋น้อยเป็นอะไร ใครทำอะไร เจ็บตรงไหนมาให้เฮียดูซิ”

“ไม่ใช่ผมหรอกครับที่เป็น พอดีจะซื้อติดบ้านไว้ เผื่อใครบางคนต้องใช้”

เห็นแบบนี้ผมเทควันโดสายดำนะครับ…..

--------------------------------- TBC ----------------------------------

มาลงอินโทรก่อนนะคะ สำหรับ #ฮั่นเกอไดอารี่ 

ฝากพี่น้องคู่นี้ไว้ด้วยนะคะ พี่ฮั่นหวงน้อง และตี๋น้อยจอมแสบของเรา 

ติชม พูดคุย ได้ที่ #ฮั่นเกอไดอารี่ คอมเม้นท์ หรือเมนชั่นมาได้เลยค่ะ