FIC : Follow Me #Intro
FIC : Follow me.
Paring : William Chan
Wai-Ting X Wang Yuan
Follow
Me
“รุ่นพี่เฉินคะ ฉันชอบพี่ค่ะ”
เสียงหวาน ๆ ของสาวร่างเล็ก ที่ยืนก้มหน้าอย่างเขินอายอยู่ตรงหน้าเฉินเหว่ยถิงดังขึ้น
เจ้าของชื่อเพียงมองไปที่สาวรุ่นน้องอย่างเอ็นดู ก่อนจะส่ายหัวเล็กน้อย
“ขอโทษนะครับ
พี่มีคนที่ชอบแล้ว”
“งะ
งั้นหรอคะ ใครคะ คนนั้นที่พี่ชอบ” ร่างสูงเมื่อได้ยินคำถามก็ได้แต่เอานิ้วชี้แตะปากเบา
ๆ แล้วโน้มตัวลงไปกระซิบข้างหูสาวน้อยตรงหน้า
“ความลับครับ”
เสียงกระซิบกระซาบดังเป็นพัก ๆ
ในหมู่เด็กรุ่นน้องที่กำลังตื่นเต้นกับกีฬาสีครั้งแรกในชั้น ม.ปลาย
เฉินเหว่ยถิงที่ก้าวออกมาข้างหน้าก็ประกาศให้น้อง ๆ ที่สนใจไปลงชื่อเพื่อแข่งกีฬา
เมื่อเรียบร้อยแล้ว จึงขอตัวฝ่ายกีฬาทั้งหมดไปคัดตัวที่โรงยิมเพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลา
ส่วนคนก้าวออกมาเป็นคนถัดไปก็ประกาศหาหนุ่มสาวหน้าตาดีเพื่อเป็นเชียร์ลีดเดอร์ประจำสี อันอัน
สาวประเภทสองสุดสวยที่ถ้าไม่บอกว่าเป็นเก้งกวางก็คงไม่มีใครเชื่อ ไปเดินเฟ้นหาน้อง
ๆ ที่หน้าตาน่ารักแต่ขี้อายไม่กล้าลงชื่อออกมาคัดตัวด้วย
“นี่ เสี่ยวหยวน
นายออกจะน่ารักนะ ไปสิ ไปสมัครเป็นเชียร์ลีดเดอร์เลย
โชคดีชะมัดที่ได้อยู่สีเดียวกับรุ่นพี่เฉิน” สาวห้าวประจำห้อง ม. 4/1 เอ่ยกับหวังหยวน
ซึ่งอีกฝ่ายที่ถูกเรียกชื่อก็ได้แต่สั่นศีรษะน้อย ๆ อย่างเขินอาย
“ไม่เอาหรอก หยงฉี
เราไม่กล้าหรอก อีกอย่างเราเป็นผู้ชายนี่นา จะให้ไปเป็นเชียร์ลีดเดอร์ได้ไง”
หวังหยวนพูดเสียงเบากับเพื่อน แต่กลับได้รับสายตาดุ ๆ กลับมาแทน
“แหม เสี่ยวหยวน
พี่เค้าก็บอกว่า ได้ทั้งผู้ชาย ผู้หญิง ขอให้หน้าตาดี นี่นายหน้าตาดีเสียเปล่า
ลองเป็นฉันหน่อยไม่ได้ ถ้าฉันสวยนะ จะไปลงชื่อเป็นคนแรกเลย”
“ใช่ เสี่ยวหยวน
นายอ่ะ น่ารักจริง ๆ การันตีเลย แต่อย่าให้หยงฉีลงชื่อนะ กลายเป็นหวีดลีดเดอร์แน่ๆ
ฮ่าๆ” เสียงพร่า ยังไม่แตกหนุ่มดีดังขึ้นจากเพื่อนอีกฝั่ง จุนไค
พูดพลางขยิบตาล้อเลียนหยงฉีอย่างสนุกสนาน
“ใช่สิ
ก็ฉันมันไม่สวยเหมือนแม่ดอกท้อหรือดอกเหมยกิ๊กนายหรอก
จุนไค ระวังเหอะ สองดอกเจอกันเมื่อไหร่ขอให้นายโดนเฉ่งทั้งคู่”
หยงฉีพูดพลางเบ้ปากไปหาจุนไค ทั้งสองเป็นคู่กัดประจำห้องที่สร้างสีสันอยู่เสมอ
วันไหนไม่เถียงกันแสดงว่าพายุหิมะต้องพัดผ่านแผ่นดินใหญ่เป็นแน่
“ว่าไงสาว ๆ หนุ่ม
ๆ ตรงนี้คุยอะไรกันจ๊ะ เสียงดังไปสามแถว” อันอัน
รุ่นพี่สุดสวยเดินมาถึงกลุ่มพวกเขาที่กำลังคุยกันพอดี
พอเห็นว่ารุ่นพี่ที่เป็นคนคัดตัวเชียร์ลีดเดอร์เดินมาหาถึงที่
หยงฉีเลยชี้ให้อันอันเห็นหวังหยวนที่นั่งก้มหน้าอยู่ ซึ่งพออันอันเห็นหน้าหวังหยวนก็ร้องวี๊ดว๊ายดีใจ
ร้องเรียกให้เพื่อนเดินมาหาพร้อมดึงตัวหวังหยวนให้ลุกขึ้นโชว์ตัว
“นี่น้องคนนี้น่ารักมากเลย ถ้ายิ่งจับแต่งสวย ๆ นะ ยิ่งต้องสวยมาก ปังมาก เชื่อเรา”
อันอันพูด พลางจับตัวให้เพื่อนผู้เป็นประธานเชียร์เห็นชัด ๆ
“เราเห็นด้วยนะ
น้องน่ารักจริง ๆ เหมือนตุ๊กตาเลย ตัวเล็ก ๆ แบบนี้นะ ไปอยู่แถวหน้าสบายเลย”
“แต่แถวหน้าเราวางไว้เป็นผู้หญิงนะ เพราะว่าต้องต่อตัวขึ้นไปอยู่ข้างบน”
“ไม่เห็นยากเลยอันอัน
ก็ให้น้องแต่งหญิงได้ไหมล่ะ ยังไงน้องก็ตัวเล็กพอจะไปอยู่บนยอดได้อยู่แล้ว
แถมน้องหน้าสวย แต่งเป็นผู้หญิงก็ไม่น่าเกลียด”
“จริงด้วย
แต่น้องจะยอมหรอ”
รุ่นพี่ทั้งสองหันไปมองหนุ่มน้อยที่ยินหน้าเหวออยู่ท่ามกลางบทสนทนา
พอรุ่นพี่หันมาสบตาด้วยเขาก็ส่ายศีรษะจนดูน่าจะเวียนหัวแทน
“ผม
ผมทำไม่ได้หรอกครับรุ่นพี่ ผมเป็นผู้ชาย ไม่เหมาะหรอก แถมผมยังไม่เคยเต้นด้วย
พวกพี่จะวุ่นวายเปล่า ๆ”
“ว๊ายคุณลูกขา
ไม่เป็นไรเลยค่ะเรื่องนี้เรื่องเล็กพี่สาวสอนให้ได้ ทั้งเรื่องเต้นเรื่องแต่งตัวแต่งหน้า
พี่สาวคนนี้จะรับผิดชอบให้เอง รับรองเป๊ะปังอลังเว่อร์จนเพื่อนจำไม่ได้เลยล่ะค่ะ”
อันอันหันไปจับตัวหวังหยวนหมุนอีกรอบ จัดการตัวเองเป็นพี่สาวสุดสวยเกลี่ยกล่อมเด็กน้อยจนแทบฟังไม่ทัน
“นะคะน้อง
ถือว่าช่วยพี่สาวสุดสวยคนนี้ พี่จะไม่ยอมแพ้สีเหลืองเด็ดขาด
ปีที่แล้วพี่ก็ชนะ ปีนี้พี่จะก็จะแพ้ไม่ได้นะคะคุณน้อง”
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
สวัสดีค่ะ หายไปนานนนนนนนนนนกับโปรเจคคนคุก ตอนแรกเรื่องนี้ตั้งใจให้เป็นเรื่องสั้น แต่ทำไปทำมา ตัวละครเยอะเกินกว่าจะจบง่าย ๆ ก็เลยปรับพล็อตเป็นเรื่องยาวเสียเลย
เราลองมาเข้าร่วมกีฬาสีโรงเรียนครั้งนี้ไปด้วยกันเนาะ ย้อนวัยกันค่ะ เรื่องนี้จะดูวุ่นวายตามบรรยากาศเด็ก ม.ปลาย จะพยายามให้ไม่งงกับตัวละครนะคะ
ฝากติดตามด้วยค่ะ สกรีมได้ที่ #กีฬาสีถิงหยวน นะคะ
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น