(AU) SF FIC : TO BE LOVE #เกอกินเด็ก : #3 [ถิงหยวน]
FIC : TO BE LOVE #เกอกินเด็ก : #3
Paring : William Chen X Wang
Yuan
Rate : เหยียบคุกไปครึ่งก้าวค่ะ
‘ไอ้เด็กแสบ อยู่ ๆ เข้ามาห้องผมทำไมเนี่ย’ ผมคิดพลางยกมือกุมกลางลำตัว
ก่อนที่เด็กมันจะตาโตเป็นไข่ห่านมากไปกว่านี้
“เอ้า น้ำลายหยดหมดแล้วเสี่ยวหยวน”
“ถิงเกอ!!! ผมเปล่า”
“เปล่าแล้วทำไมต้องยกมือเช็ดน้ำลายล่ะ”
ผมพูดพลางเดินไปหยิบกางเกงออกมาใส่
ก่อนจะหันไปพิจารณาเจ้าเด็กแสบที่แอบเข้าห้องผมแล้วก็ต้องขมวดคิ้ว
เสี่ยวหยวนนั่งอยู่ปลายเตียงในเสื้อเชิ๊ตสีขาวตัวยาวที่จำได้ว่ามันเป็นของผม
สายตาผมไล่ลงมายังขาเรียว ๆ ที่ห้อยอยู่ แล้วพบว่า
ใต้เสื้อเชิ๊ตที่ยาวถึงสะโพกตัวนั้น ไม่มีอะไรอย่างอื่นอีก ผมแอบกลืนน้ำลาย
แล้วหันหน้าเข้าหาตู้เสื้อผ้า พลางหาเสื้อใส่
“เกอ เกอมีซิกแพ็คด้วย ผมชอบจัง อยากมีบ้าง”
“ก็ต้องออกกำลังกายสิ” ผมเลือกเสื้อออกมาจากตู้ได้ก็
หันไปตอบอย่างลืมตัวว่าไม่ควรมองเด็กให้ตบะแตก
แต่พอหันหลังมาก็ต้องสะดุ้งในใจเพราะเสี่ยวหยวนเดินเข้ามาชิดตัวเขาตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้
“เกอ ขอจับหน่อยนะ”
“สะ เสี่ยวหยวน”
“เรียกทำไม แค่แตะ ๆ ก็ได้ อยากรู้ว่าจะแข็งแค่ไหน”
จากไม่แข็ง
ผมนี่ล่ะจะแข็งเพราะคำพูดเด็กตรงหน้า ผมมองหน้าเสี่ยวหยวนที่เงยหน้ามามองผม
ตาใสใสกำลังฉายแววอ้อนอีกครั้ง
“จับได้ คิดค่าจับนะ”
“เกอ งก!”
แต่ถึงต่อว่าผมแบบนั้น เสี่ยวหยวนก็เอื้อมมามาแตะกล้ามท้องของผมอยู่ดี
มือนิ่ม ๆ นั่นลูบที่ซิกแพ็คเบา ๆ ผมกลั้นหายใจ เกร็งหน้าท้องจนแพ็คยิ่งขึ้นชัดเจน
“ตรงนี้ก็ยังแน่นเลย”
เสี่ยวหยวนพึมพำก่อนไล้มือลงไปยังกล้ามท้องส่วนล่างของผม
“อึก!” ผมกลั้นเสียง
และอดทนกับความร้อนที่พุ่งวาบลงไปถึงกลางลำตัว ผมก้มลงมองเด็กน้อยที่ตอนนี้คุกเข่า
ใช้สองมือลูบกล้ามท้องผมไปมา
“พอแล้วเสี่ยวหยวน
ไปกินข้าวเถอะ เฮียซื้อน้ำเต้าหู้ปาท่องโก๋มาให้ วางไว้ข้างล่าง”
ผมรีบพูดก่อนที่เสี่ยวหยวนจะลูบลงต่ำกว่านี้ แล้วไอ้อะไร ๆ
ที่อยู่ในกางเกงจะออกมาทักทายน้องเสียก่อน
“อื้อ
เฮียแต่งตัวสิ จะได้ลงไปพร้อมกัน” เสี่ยวหยวนพูดพลางลุกขึ้น แล้วเดินกลับไปที่เตียงอีกครั้ง
ผมมองตามไปก็เห็นอีกฝ่ายกำลังคลานขึ้นไปนั่งกลางเตียงกว้าง
เสื้อเชิ๊ตตัวนั้นไม่ได้ยาวมากขนาดนั้น มันแทบไม่ได้ปิดเรียวขาขาว ๆ เลยสักนิด
ชายผ้าเลิกน้อย ๆ ยามอีกฝ่ายเคลื่อนไหว ผมสะบัดหน้าแรง ๆ ตั้งสติ
ก่อนหันกลับไปแต่งตัว
‘นี่เจ้าเด็กแสบกำลังยั่วผมหรือเปล่าเนี่ย’ ผมแต่งตัวจนเสร็จก็เดินไปหาเสี่ยวหยวนที่นั่งเล่นมือถือรอผมอยู่บนเตียง
พลางเรียกให้อีกฝ่ายรู้ตัว แต่คงเป็นเพราะเด็กแสบกำลังมีสมาธิอยู่กับเกม
จึงไม่ได้ยินเสียงผม ผมจึงนั่งลงข้าง ๆ แล้วสะกิดให้เสี่ยวหยวนรู้ตัว
“เสี่ยวหยวน เฮียแต่งตัวเสร็จแล้ว ไปกินข้าวกัน”
“อื้อ อีกแปปนะเกอ จะจบเกมแล้ว”
“ถ้ายังไม่รีบ
จะเก็บค่าแตะแพ็คเฮียเมื่อกี้แล้วนะ”
“ผมไม่ได้เอาตังค์มาหรอกเกอ อยู่ที่ห้อง
ถ้าเกอจะเอา ก็มาที่ห้องผมสิ”
“ไม่ต้องหรอก จ่ายที่ห้องเฮียนี่ก็ได้”
“หืม”
เสี่ยวหยวนละสายตาจากหน้าจอมือถือมามองผมอย่างสงสัย ผมไม่รอให้เด็กแสบสงสัยนาน
จึงก้มหน้าลงไปหอมแก้มอีกฝ่ายอย่างหมั่นเขี้ยว
ฟอดดดดดด
“นี่ไง ค่าแตะ”
“เกอ เอาเปรียบ”
“อะไร เราจับของเฮียตั้งนาน หอมแก้มทีสองทีเอง
เฮียต่างหาก ที่เสียเปรียบ” ผมตั้งใจจะก้มหน้าไปหอมแก้มเสี่ยวหยวนอีกข้าง
แต่ก็เป็นจังหวะเดียวกับที่เสี่ยวหยวนหันหน้ามาหาผม ทำให้ริมฝีปากผม
เบี่ยงองศามาที่มุมปากอีกฝ่ายแทน
จุ๊บ
เสี่ยวหยวนหน้าแดงก่ำ
ผมมองอย่างเอ็นดู ริมฝีปากบาง ๆ กับแก้มแดง ๆ นั่นช่างดูน่ารัก น่ากิน
เสี่ยวหยวนแลบลิ้นเลียริมฝีปากอย่างประหม่า แต่นั่นทำให้สติผมกระเจิดกระเจิง…
ผมดึงตัวน้องขึ้นมานั่งบนตัก
แล้วกดจูบลงไปที่ริมฝีปากบางอย่างรวดเร็ว เสี่ยวหยวนตกใจอ้าปากจะพูดอะไรสักอย่าง
แต่นั่นเป็นโอกาสของผม
ผมจูบ ไล่ไปตามมุมปาก
ก่อนจะดูดดึงริมฝีปากล่างเบา ๆ และสอดลิ้นเข้าไปทักทาย ลัดเลาะไปตามไรฟัน
เกาะเกี่ยวกันอย่างเร่าร้อน ผมจูบน้องอย่างที่อยากจูบมานาน
จูบด้วยความรู้สึกที่อดกลั้นมาแรมปี รับรู้ถึงแรงสั่นน้อย ๆ ของแขนเล็ก ๆ
ที่กำอยู่ตรงอกเสื้อของผม ผมลูบหลังอีกฝ่ายอย่างปลอบประโลม
ก่อนถอนริมฝีปากออกมาแล้วเปลี่ยนองศาให้จูบถนัดขึ้น
คราวนี้ดูเหมือนหวังหยวนจะหายตกใจแล้ว ลิ้นเล็ก ๆ นั้นตอบรับริมฝีปากและลิ้นของผม
และยังกล้าหาญพอที่จะจูบตอบกลับมา ถึงจะไม่ประสีประสา แต่ก็ทำให้ผมรู้สึกดีมากขึ้น
“อืออ” เสียงครางจากคนตัวเล็กทำให้ผมได้สติ
ผมถอนจูบออกมาอย่างอ้อยอิ่งจนน้ำใสใสไหลออกมาจากมุมปาก ผมยกมือเช็ดให้
ก่อนจะดันเด็กน้อยลงจากตักแล้วลุกขึ้นยืนทันที
“เฮียบอกแล้ว ว่าค่าแตะเฮียแพงนะ” ผมพูดพลางจับอีกฝ่ายให้นั่งดีดี
ก่อนที่เสื้อเชิ้ตสีขาวตัวนั้นจะเลิกไปถึงไหน ๆ
แล้วทำให้ผมเสี่ยงคุกเสี่ยงตารางไปมากกว่านี้
“ไป ๆ ลงไปกินข้าวกัน”
Talk : โอเค ไปทานข้าวกันค่ะ แม่ยกน้องหยวนอย่าเพ่ิงแจ้งความจับเรานะ
อย่าเพิ่งจับเฮียด้วยนะคะ เพิ่งแหย่ขาเข้าตารางไปข้างเดียวเองเนาะ เอาเป็นว่าเรามาลุ้นให้เฮียไม่ตบะแตกจนกว่าน้องจะยี่สิบแล้วกัน
โฮะๆ ยังไงอ่านแล้วก็ไปด่ากันได้ที่ #เกอกินเด็ก
หรือเมนชั่นมาได้นะคะ ^^
จุฟๆ
ไม่กินข้าวได้ไหม... อยากกินอย่างอื่น (?)
ตอบลบเฮียอย่ามาแอ๊บ อย่าปล่อยให้รอด นี่พูดเลย
เด็กสมัยนี้โตเร็วจะตาย โฮะๆๆ