Drunk in love 9 : Heaven or Hell?
DRUNK IN LOVE
(AU : YangFeng Fiction) :
Essorhino
คำเตือน :
ฟิคเรื่องนี้ ชายรักชายนะคะ แล้วก็เป็นจินตนาการของผู้แต่งเท่านั่น
โปรดใช้วิจารณญาณค่ะ
บทที่ 9 :
Cr. Pic file:///D:/back%20up%2021032014/private/Drunk/data/%E0%B8%AA%E0%B8%B8%E0%B8%94%E0%B8%A2%E0%B8%AD%E0%B8%94%205%20%E0%B8%9A%E0%B8%B2%E0%B8%A3%E0%B9%8C%E0%B8%84%E0%B9%87%E0%B8%AD%E0%B8%81%E0%B9%80%E0%B8%97%E0%B8%A5%205%20%E0%B8%AA%E0%B9%84%E0%B8%95%E0%B8%A5%E0%B9%8C%20%E0%B8%88%E0%B8%B1%E0%B8%94%E0%B9%80%E0%B8%95%E0%B9%87%E0%B8%A1%E0%B8%A3%E0%B8%A7%E0%B8%A1%2021%20%E0%B9%81%E0%B8%81%E0%B9%89%E0%B8%A7%20%E0%B9%80%E0%B8%94%E0%B9%87%E0%B8%94%20%E0%B9%82%E0%B8%94%E0%B8%99%20!!%20_%20%E0%B8%A3%E0%B8%B5%E0%B8%A7%E0%B8%B4%E0%B8%A7%E0%B9%80%E0%B8%8A%E0%B8%B5%E0%B8%A2%E0%B8%87%E0%B9%83%E0%B8%AB%E0%B8%A1%E0%B9%88.html
“เฮ้อ”
เสียงถอนหายใจหนัก ๆ ดังขึ้นแหวกความเงียบสงบของยามราตรี หยางหยางยังคงกังวล...ถึงแม้ว่าเขาจะเชื่อใจตัวเอง
และเชื่อใจอี้เฟิงมากพอที่ผ่านอะไรร้าย ๆ ไปด้วยกัน แต่สิ่งที่เขายังกังวล
และคิดไม่ตกคือแววตาของคนรัก เขาเอื้อมมือไปลูบศีรษะของคนที่นอนหนุนหมอนซึ่งหลับไปด้วยความอ่อนเพลียจากบทรักยาวนานอย่างเอ็นดู
อี้เฟิงส่งเสียงครางเบา ๆ อย่างเพลิดเพลินเหมือนแมวน้อยที่มีคนลูบหัวให้ หยางหยางอมยิ้ม
พลางล้มตัวลงนอนกอดอี้เฟิงแล้วหลับไป
เวลาผ่านมาเป็นสัปดาห์
แต่ทุกสิ่งทุกอย่างยังคงปกติ ผมไปทำงาน ตอนเลิกงานก็มีคนน่ารักมารอรับ
โดยที่ไม่มีเหตุการณ์อะไรผิดปกติไป
จนผมเริ่มห่วงว่ามันจะเป็นลมสงบก่อนที่พายุจะเข้า
วันนี้ผมมาทำงานตามปกติ
แต่ที่ไม่ปกติ คือลูกค้ารายแรกของผม
“ไง
หยางหยาง นายดูมีความสุขเหลือเกินนะ”
“ว่าไงเฉินเสียง
นายก็ไม่ได้ต่างจากฉันหรอกมั้ง วันนี้เอาเหล้าไหม”
“เอา
แต่ไม่เอาแบบเดิมนะ ไหน ลองชงเหล้าให้ลูกค้าคนนี้หน่อยสิ”
“เฮ้
ไม่เอาน่า เรียกลูกค้าไม่ได้ ต้องเรียกหุ้นส่วนเจ้าของร้าน ฮ่าๆ”
“อย่ามาแซวเลย
เดี๋ยวให้ฮั่นเกอตัดเงินเดือน”
“โอ๊ย
แย่จริง ๆ งั้นฉันคงต้องชงเหล้าแก้วนี้ให้อร่อยสุด ๆ สินะ”
ผมเดินหันหลังไปหยิบ
gin, lime juice ,syrup ,white egg
ผสมทั้งหมดลงในเช็คเกอร์ แล้วเทใส่แก้วทรงสูง
ปิดท้ายด้วยโซดา ตกแต่งด้วยส้ม และ เชอร์รี่ แล้วนำไปเสิร์ฟให้ลูกค้าพิเศษของผม
“เอ้า Gin Fizz แก้วนี้คงเหมาะกับนาย”
“แหม
ปกตินายก็ไม่ค่อยชงเหล้าอื่นให้ฉันบ่อยนะ ทำไมวันนี้ชงจินให้ฉันล่ะ”
“ก็ไม่อะไร
แต่เห็นคนข้างหลังนายทำตาเขียวใส่ ฉันก็เลยเลือกอันนี้”
ผมพูดพลางพยักเพยิดไปด้านหลังเพื่อนตัวเองที่มีฮั่นเกอยืนอยู่เงียบ ๆ
“หยางหยาง
นายอย่าแกล้งแฟนเกอสิ”
“โอ๊ยย
ฮั่นเกอ เหล้าผมหวานหมดแล้ว” จางฮั่นวางมือบนไหล่เฉินเสียงเบา ๆ
ซึ่งคนที่นั่งอยู่ก็เงยหน้าขึ้นมอง
ต่างคนต่างยิ้มให้แก่กันจนคนที่ยืนอยู่ในบาร์ต้องกระแอมออกมาอย่างสำลักความหวาน
“ไม่เป็นไรใช่ไหมอาเสียง”
จางฮั่นก้มลงมากระซิบกับเฉินเสียง ซึ่งอีกฝ่ายก็ยิ้ม
ก่อนตอบกลับด้วยเสียงกระซิบแสนแผ่วเบา แต่ดังที่สุดในใจคนฟัง
“ผมมีฮั่นเกออยู่แล้วนี่นา
จะต้องไปนึกถึงใครอีก”
จางฮั่นยิ้มออกมาอย่างมีความสุข
ก่อนก้มลงไปจรดริมฝีปากลงกับหน้าผากเฉินเสียงเบา ๆ
“หยางหยาง
เกอไปแล้ว ฝากเฉินเสียงด้วยล่ะ”
“ครับเกอ
ดูแลอย่างดีไม่ให้ใครมาตอมเลยครับ”
“หยางหยาง!!!” เสียงเฉินเสียงตะโกนใส่
แต่หยางหยางก็ได้แต่ยิ้มใส่ตาเพื่อนสนิท
“มีคนรักนายขนาดนี้ฉันก็ดีใจนะ
มีความสุขแบบนี้ก็ดีแล้ว ฉันไม่ชอบเลยเวลานายหายไปกับสาวคนโน้นที หนุ่มคนนี้ที
แต่นายดูไม่มีความสุขเลย เหมือนมีใคร หรือมีอะไรในใจ ดูตอนนี้นายสดใสขึ้น”
“อืม
ก็เป็นอย่างนั้นละมั้ง ไม่ต้องมาคุยเรื่องฉัน ไปรับลูกค้าเลยไป!”
ผมหันไปหาลูกค้าคนที่เฉินเสียงว่า
ก็พบสาวสวยคนหนึ่ง คนที่ผมเห็นหน้าเพียงครั้งเดียวก็จำขึ้นใจ...คุณหยางมี่ ผมเดินไปหาเขาด้วย
ก่อนทักทายตามมารยาท
“สวัสดีครับคุณลูกค้า
Secret bar ยินดีต้อนรับครับ”
“ไง
คุณบาร์เทนเดอร์รูปหล่อ ขอคอกเทลซักแก้ว ได้ไหม”
“ได้อยู่แล้วละครับ
คุณลูกค้า”
ผมผละจากลูกค้าของผม
เดินไปชงคอกเทลด้วยความกังวลและอึดอัดใจ ยังไงเธอก็มาอย่างลูกค้าของบาร์
และผมก็ต้องบริการเธอตามหน้าที่ ผมรู้สึกกังวล และไม่อยากให้เธอเจอกับอี้เฟิง
เพราะนั่นอาจจะทำให้คนรักของผมหงุดหงิด หรือมีเหตุการณ์แย่ ๆ เกิดขึ้น
ผมสังหรณ์ใจแปลก ๆ แต่มือก็ยังไม่หยุดทำงาน ผมเอื้อมมือไปหยิบวอดก้า และ บรรดาน้ำเบอร์รี่ทั้งหลาย
ผสมลงในแก้วพร้อมน้ำแข็ง นำไปปั่นพอเป็นเกล็ดน้ำแข็ง เสิร์ฟลงในแก้ว
ตกแต่งด้วยลูกเบอร์รี่ ใบสะระแหน่
และมะนาวฝาน
“แก้วนี้ Lost in the fruit garden ครับ”
หยางมี่รับเครื่องดื่มของเธอไปจิบ
พลางยิ้มให้ผม ก่อนจะโน้มตัวมาหาผมจนชุดสวย ๆ รั้งลงจนเห็นเนินอกอิ่ม
ผมหันหน้าหนีอย่างสุภาพ และถอยห่างออกมา
“เชิญตามสบายนะครับ
ผมขอตัวไปรับลูกค้าท่านอื่นก่อน”
เพียงไม่นาน
ลูกค้าของผมก็ลดลง ผมหันไปหาลูกค้าอีกคนที่ผมผละมา แต่ก็ไม่เห็นตัวแล้ว
จึงเดินเลยไปเก็บแก้ว ก่อนจะหันไปเห็นคุณหยางมี่ยืนคุยกับเฮียป๋อหรัน
ผมจึงไม่ได้ใส่ใจอะไรอีก
ผมทำงานต่อไปตามปกติ
คุณหยางมี่มาที่บาร์อีกหลายครั้ง แต่ก็ไม่เคยมาเจอกับอี้เฟิงให้ผมกังวลใจอีก
ส่วนใหญ่คุณหยางมี่ก็จะมานั่งที่เคาน์เตอร์ผมบ้าง
แต่ก็แวะไปหาเฮียป๋อหรันหลายครั้งเหมือนกัน
“หยางหยาง
ว่างมั้ย” เสียงเฮียป๋อหรันดังขึ้นตอนที่ผมกำลังก้ม ๆ เงย ๆ
เก็บเคาน์เตอร์เนื่องจากใกล้เวลาเลิกงาน ผมมองนาฬิกา อี้เฟิงส่งข้อความมาบอก
ว่ากำลังจะถึงบาร์ ทำให้ผมเริ่มเก็บของ
“ว่าไงเฮีย
ว่างครับ”
“ฉันชงคอกเทลสูตรใหม่
นายช่วยฉันชิมหน่อยสิ”
“ได้ครับเฮีย”
ผมรับแก้วคอกเทลมาจิบ รสขมฝาด ๆ ของวอดก้า กับรสน้ำผึ้ง ผสมกับกลิ่นกาแฟหอม ๆ
เหมือนเมล็ดกาแฟบด ติดลิ้นผม
“อร่อยเลยเกอ
รสหวาน ๆ ของน้ำผึ้งกับว้อดก้า หอมกาแฟบด ผมชอบครับ แก้วนี้ชื่ออะไรครับ”
“Heaven in The Hell แก้วนี้ ฉันว่ามันเหมาะกับนาย หึหึ”
“อร่อยครับเฮีย
เป็นซิกเนเจอร์ได้เลยนะครับเนี่ย สวรรค์ที่อยู่ในนรกหรอ
ผมว่าเหมือนผมขึ้นสวรรค์เลย”
“ขึ้นสวรรค์หรือลงนรก
นั่นขึ้นอยู่กับนาย” พูดจบแล้วเฮียป๋อก็เดินออกไป ผมเก็บของอีกเล็กน้อยก็เสร็จ
แต่อยู่ผมก็รู้สึกว่าอากาศร้อนขึ้น อุณหภูมิในร่างกายร้อนจนผมรู้สึกได้
ความรู้สึกบางอย่างถูกกระตุ้นโดยไม่มีสาเหตุ ความพร่ามัวบดบังความคิดในสมอง ผมไม่เคยเมาเหล้า
แล้วก็คิดว่าเหล้าของเฮียป๋อหรันแก้วเดียวไม่สามารถทำให้ผมเมาได้
ผมวางของทิ้งไว้ที่เคาน์เตอร์
แล้วเดินเข้าไปที่ห้องน้ำหลังร้าน เพื่อล้างหน้าล้างตาคลายความมึนหัว ผมมองนาฬิกา
อี้เฟิงน่าจะถึงแล้ว ผมจึงรีบสาวเท้าเข้าไปในห้องน้ำ ก่อนรีบเดินออกมาเพราะกลัวว่าคนรักจะรอนาน
แต่ผมก็เจอเข้ากับใครบางคนเสียก่อน
“คุณบาร์ไปไหนนะ”
อี้เฟิงที่เพิ่งมาถึง เห็นหยางหยางไม่ได้อยู่เคาน์เตอร์ก็แปลกใจ แต่ยังไม่ทันที่จะยกโทรศัพท์หรือทำอะไร
ก็ได้ยินเสียงหนึ่งดังขึ้นก่อน
“หาหยางหยางอยู่ใช่ไหม”
“อ้อ
สวัสดีครับ คุณป๋อหรัน ทราบหรอครับว่าคุณบาร์ไปไหน”
“ผมเห็นเดินเข้าไปหลังร้าน
ตามหลังสาวสวยไปแหน่ะ”
“อะไรนะครับ”
“จะตามไปดูไหมล่ะ
แต่ผมเห็นสาวคนนี้มานั่งที่บาร์หยางหยางหลายคืนแล้วนะ”
“อยู่ทางไหนครับ”
อี้เฟิงพูดอย่างสะกดอารมณ์ ความโมโหมาพร้อมกับสังหรณ์ใจลึก ๆ ก่อนจะเดินตามป๋อหรันไปทางหลังร้าน
“ก็เห็นคนนี้มานั่งก้อร้อก้อติดหยางหยางอยู่หลายหน
สนิทกันเลยนะ สวยเอาเรื่องเลย นี่ผมเห็นว่าคุณเป็นแฟนหยางหยาง
ไม่อยากให้มีเรื่องผิดใจกันเลยเล่าให้ฟังนะ”
ผมเดินตามเข้าไปเรื่อย
ๆ ก่อนจะหยุดชะงักลงด้วยภาพ ๆ หนึ่ง
......หยางหยางที่ถูกหยางมี่ประคองกอด
และมือของหยางหยางที่วางอยู่บนเอวของหยางมี่.....
ผมกำมือแน่นจนเจ็บ
ริ้วโทสะแล่นไปตามร่างกาย เสียงกระซิบของคุณป๋อหรันดังอยู่ข้าง ๆ
แต่เหมือนเสียงนั้นกระแทกเข้ากลางใจ
“หยางหยางกำลังนอกใจคุณ”
--------------------To Be Continue----------------
อย่าเพิ่งด่าเค้าาาาาาาา รบกวนสกรีม ไปด่าได้ ที่ #คุณบาร์ นะคะ <3
ให้เดามั๊ย อะไรอยู่ในแก้ว
ตอบลบงานเข้าแล้วคุณบาร์ -__-'' เห้อออออ
พอเดาได้ว่าตาป๋อหรันใส่อะไรไว้ในแก้วด้วย
ตอบลบนี่ควรกระโดดขาคู่ใส่ใครก่อนดี
ตอนนี้จะละเว้นหยางไปก่อนนะ เพราะยังเชื่อว่าหยางน่าจะพอคุมตัวเอง และยังพอมีสติเหลือหน่า
แต่ตอนหน้าถ้าไม่ใช่อย่างที่คิดไว้ละก็ นายเตรียมตัวโดนระเบิดลงคนเดียวเลยหยางหยาง
และจะตามด้วยไปปิดบัญชีสองคนนั้นให้เรียบร้อย
ทำไมคุณบาร์ถึงได้ทึ่มอย่างนี้คะ
น้องเฟิงใจเย็น ๆ นะ พี่อยู่ข้างหนูลูก กอดปลอบ