SHORT FIC [หยางเฟิง] : All Of me
Short Fic : All of me [หยางเฟิง]
คำเตือน :
ฟิคเรื่องนี้ ชายรักชายนะคะ แล้วก็เป็นจินตนาการของผู้แต่งเท่านั่น
โปรดใช้วิจารณญาณค่ะ
Rate : NC-17+
เขียนไว้นานแล้วไม่กล้าเอาลงค่ะ เขินมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
หลังจากดูสัมภาษณ์แบบทดสอบหนุ่มในฝันคลิปนั้นจบลง
ผมก็มานั่งหน้าร้อนอยู่ที่บ้านของหมอนั่น
เพราะอะไรน่ะหรอ
ก็เพราะว่าหมอนั่นทำตามที่ให้สัมภาษณ์ไว้เป๊ะเลยนะสิ ไอ้บ้า แกะที่ไหนกัน
ตอนที่โทรมา
บอกว่าอยู่หน้าห้องแล้วนั่นน่ะ เสียงของหมาป่าชัดๆ รอยยิ้มนั่นอีก จะไม่ให้ผมหน้าร้อนได้ยังไง
บอกว่าอยู่หน้าห้องแล้วนั่นน่ะ เสียงของหมาป่าชัดๆ รอยยิ้มนั่นอีก จะไม่ให้ผมหน้าร้อนได้ยังไง
แล้วไอ้คำว่า
ผมจะไปรับ แล้วทำกับข้าวให้ทานคืออะไร ตลอดบทสัมภาษณ์นั้นก็คิดนะ
ว่าไอ้แกะนั่นจะพูดไปตามสคริปท์ ใครจะคิดว่าไอ้หล่อนั่นพูดจริง
ยังโชคดีที่วันนี้ผมได้หยุดพักร่างกายที่ทำงานหนักมาทั้งสัปดาห์
ซึ่งอีกฝ่ายก็เหมือนนกรู้ เลือกโทรมาเวลาที่ผมกำลังหิว หรือว่าจริง ๆ
ผมหิวตลอดเวลากันนะ ก็ไม่หรอกน่า
แต่ที่ผมรู้สึกถึงอุณหภูมิบนใบหน้าตัวเองก็เพราะตลอดทางที่นั่งรถอยู่ด้วยกัน
มือของผมถูกหมาป่าคราบลูกแกะเกาะกุมไว้ตลอดเวลา จนมันร้อนและชื้นเหงื่อไปหมด
“เฟิงเฟิง
อยากทานอะไรครับ” เสียงลูกแกะถาม
ซึ่งพอผมหันไปมองก็พบกับใบหน้านั่นอยู่ใกล้ในระยะลมหายใจไอ้บ้า ใกล้ไปแล้วโว๊ยยยยย
ผมได้แต่ร้องอยู่ในใจ
“มะ ไม่รู้
นายทำอะไรมาฉันก็ทานได้อยู่แล้วน่า”
ผมตอบกลับไปพลางเอียงหัวหลบลมหายใจของฝ่ายตรงข้าม
“เฟิงเฟิง
เป็นอะไรครับ หน้าแดงมากเลยนะ ไม่สบายหรือเปล่า” เขินเฉยๆ โว๊ยยย
ไม่ต้องยื่นหน้ามาใกล้แล้ววววววว ผมไม่ได้ตอบอะไรได้แต่นั่งนิ่ง ๆ
จนถึงบ้านของไอ้ลูกแกะบ้า
พอผมเดินเข้ามาด้านในก็โดนสั่งให้นั่งรออยู่ที่ห้องนั่งเล่น
ผมซึ่งไม่มีอะไรทำและโดนความเขินรุมเร้ามาตลอดทางจึงล้มตัวลงนอนที่โซฟารับแขกนุ่มสบาย
นั้นพร้อมกอดตุ๊กตาแกะเคลิ้ม ๆ จนหลับไป
แต่แล้วเสียงเปียโนก็ปลุกผมขึ้นมา
...เพลงที่ดังขึ้นเป็นเพลงสากลยอดนิยมของ John legend “All of
me” เพลงที่มีความหมายโรแมนติกจนไม่คิดว่าจะมีใครร้องให้ฟังได้
ผมลุกขึ้นแล้วเดินตามเสียงเปียโนไปจนพบกับต้นเสียง หยางหยางกำลังเล่นเปียโน
หยางหยางเล่นเปียโน เจ้าแกะบ้านั่น แล้วหลังจากที่เห็นว่าผมเดินเข้ามา
เจ้าแกะบ้านั่นก็ยิ้มใส่ตาผม พร้อมกับร้องเพลงนั้นออกมา
...”
'Cause all of me Loves all of you
Love your curves and all your edges All your perfect imperfections
Give your all to me I'll give my all to you
You're my end and my beginning Even when I lose I'm winning
'Cause I give you all of me And you give me all of you, oh oh”
อา...จะไม่ให้ผมเขินหรอ ผมทำไม่ได้หรอก
ผมแกล้งมองเลยไปยังโต๊ะอาหารที่มีเทียนจุดไว้ แล้วเดินเข้าไปนั่ง
หยางหยางเล่นเปียโนจนจบเพลงแล้วเดินเข้ามาหาผม
“ทานเยอะ
ๆ นะครับเฟิงเฟิง แล้วคืนนี้ อยู่กับผมที่นี่นะครับ” ^__________^
มายิ้มใส่ตาแบบนี้แล้วฉันจะปฏิเสธแกยังไงล่ะ ไอ้แกะบ้า
คืนนี้จะแปลงร่างเป็นหมาป่าใช่ไหมล่ะ งั้นผมคงต้องทานเยอะ ๆ จริง ๆ แล้วล่ะ
ก็คืนนี้มันยังอีกยาวไกลนี่นา...
“อิ่มแล้วใช่ไหม เฟิงเกอ
ไปอาบน้ำนะครับ จานนี่เดี๋ยวผมจัดการเอง”
คนตัวสูงเข้ามากระซิบจากด้านหลังพร้อมจูบลงที่หลังคอ จุดอ่อนอีกจุดของผม “เข้าไปอาบได้เลยนะครับ
เดี๋ยวเสื้อผ้าผมเอาเข้าไปวางไว้ให้”
“อะ อื้ม” ผมรับคำแล้วรีบลุกขึ้นจากโต๊ะตรงเข้าไปยังห้องแกะที่กำลังจะกลายร่าง
เขินจนไม่ทันเห็นรอยยิ้มมุมปากจากร่างสูง
ผมเดินเข้าไปในห้องน้ำ
ปลดเปลื้องเสื้อผ้าพร้อมก้าวเข้าไปอาบน้ำเย็นๆ จากฝักบัว คิดแต่ว่าน้ำเย็นๆ
อาจจะช่วยลดอาการหน้าร้อนๆ นี่ลงได้บ้าง
ทันทีที่ผมเดินออกมาจากห้องน้ำด้วยการพันผ้าเช็ดตัวที่ท่อนล่าง
ผมก็มองหาเสื้อผ้าที่คนตัวสูงบอกว่าจะเตรียมให้ แต่ก็ไม่เห็น
จึงคิดว่าหยางหยางน่าจะยังล้างจานไม่เสร็จ จึงเดินเลยไปที่ตู้เสื้อผ้า
มองหาชุดที่ตัวเองใส่ได้
“ทำอะไรครับ เฟิงเฟิง” อีกแล้ว
พูดอย่างเดียวไม่พอ ต้องเดินมากอดจากข้างหลังด้วยหรือไงนะ
“กะ ก็หาชุดนอนไง
นายบอกว่าจะมาเตรียมให้ฉันนี่” ผมตอบแต่ไม่ได้หันไปหา
เพราะรู้ว่าหน้าของแกะอยู่ใกล้แค่ไหน แค่นี้ก็ไม่ปลอดภัยกับใจผมแล้วนะ
“ก็ไม่เห็นจำเป็นต้องใส่นี่ครับ ยังไง ผมก็จะถอดมันออกจากตัวพี่อยู่ดี”
หยางหยางกระซิบที่ริมหูซ้าย เป่าลมหายใจรดใบหูและต้นคอ
ผมหันหน้ากลับมาหาหยางหยางหมายจะดุที่อีกฝ่ายทำเป็นเล่น
แต่พอหันไป ริมฝีปากที่เหมือนรออยู่แล้ว ก็ทาบทับลงมาที่ริมฝีปากผมเบา ๆ
“ผมคิดถึงพี่นะ คิดถึงมาก” หยางหยางพูด
แล้วโอบผมไว้ทั้งตัว นาบริมฝีปากลงมาอีกครั้ง คราวนี้ดูดดื่ม ราวกับพร้อมจะฉีกกระชากวิญญาญของผมให้หลอมรวมไปด้วยกัน
และกว่าที่ผมจะรู้ตัวว่าผ้าเช็ดตัวไม่ได้อยู่บนสะโพกของผมอีกแล้ว
“อะ อืมม”
ผมอดที่จะส่งเสียงครางด้วยความพึงพอใจไม่ได้ เจ้าแกะบ้านี่เก่งเกินไป
เจ้าคนตัวสูงฉุดรั้งให้ผมนอนลงกับเตียงนุ่มๆ ที่มีทั้งตุ๊กตาแกะและตุ๊กตาแมวมากมาย
จากนั้นทาบทับและบดจูบลงมาอีกครั้ง
ร่างสูงเลื่อนรอยจูบไปที่ข้างแก้ม
ใบหู ต้นคอ ดูดดึงเนิ่นนานจนผมอดดุไม่ว่าว่าเดี๋ยวเป็นรอย
หยางหยางงึมงำว่าผมไม่ให้ใครเห็นหรอก หลังจากที่เคยทำให้ผมมีรอยดูดไปที่กองถ่ายจนผมโดนแซวไปหลายวัน
และผมก็โกรธหยางหยาง เท่าจำนวนวันที่โดนล้อนั่นไง
“ตัวพี่เย็นจังเลย
เฟิงเฟิง” แกะน้อยพึมพำอีกครั้งหลังจากจูบลงบนลาดไหล่เปล่าเปลือย
มือเรียวสวยน่าอิจฉาวาดไปตามเนื้อตัวผม
ปัดป่ายผ่านยอดอกแข็งชันจากอากาศหนาวและอารมณ์หวาม
“อ๊ะ ยะ
หยางหยาง” และแน่นอนว่าไม่ใช่แต่มือที่ปัดป่ายผ่านยอดอก
แต่ริมฝีปากร้อนผ่าวก็เข้าครอบครองยอดอกอีกข้าง ปรนเปรอความปรารถนาผ่านปลายลิ้น
ดูดดึงยอดอกจนขึ้นสีแดงก่ำ จากนั้นพลิกตัวอีกผ่ายให้นอนคว่ำ
กดลดริมฝีปากลงกดจูบที่ลาดไหล่นวลอีกครั้ง
ร่างสูงไล่จูบระเรื่อยลงมาตั้งแต่หลังคอจรดแผ่นหลัง
มือหนาลากผ่านบั้นท้าย รอยจูบหยุดลงที่บั้นเอว จากนั้นเริ่มใหม่ที่หลังเท้า
จูบไล่ขึ้นมายังข้อเท้า ปลีน่อง ข้อพับ จนกระทั่งถึงขาอ่อนด้านใน
หยางหยางหยุดชะงัก แล้วจ้องมองนัยตาของเฟิงเกอของเขา จากนั้นก็กดจูบลงอีกครั้ง...
“อา อ๊ะ
หยางหยาง” เสียงหวานครางแผ่วทุกครั้งที่ริมฝีปากเคลื่อนผ่าน
จูบต่อไปของหยางหยาง
เลื่อนขึ้นอีกครั้ง... คราวนี้เขาจับผมพลิกตัวให้นอนหงาย กดจูบลงบนอกข้างซ้าย พลางพูดอีกคำที่ทำให้หน้าผมร้อนผ่าว
“เสียงหัวใจพี่
เสียงหอบของพี่ ผมคิดถึง เฟิงเฟิง ผมคิดถึงพี่ คิดถึงทุกอย่างของพี่ ทุกการตอบรับของพี่ทำให้ผมร้อน"
ร่างสูงผละออกไปเพื่อถอดเสื้อผ้าที่กำลังเป็นอุปสรรคในอนาคต
ผมนอนมองทุกการกระทำของร่างสูงที่แม้จะค่อยๆ ปลดกระดุมเสื้อ
ถอดกางเกงตัวเก่งออกจากร่าง และสะบัดปราการชิ้นสุดท้ายออกจากตัว
“พี่มองผมแบบนั้น
พรุ่งนี้ไม่มีคิวถ่ายหรอครับ” ร่างสูงพูดพร้อมโน้มตัวเองลงมาจนชิด
เริ่มต้นบดจูบอีกครั้ง โดยไม่รอคำตอบจากผม
และคราวนี้ดูเหมือนจะยิ่งทวีความร้อนแรงมากขึ้น
“อะ อ๊ะ อ๊ะ”
ผมส่งเสียงร้องครางอีกครั้งเมื่อเจ้าแกะที่แปลงร่างเรียบร้อยเลื่อนตัวลงไปที่กลางลำตัวของผม
ก้มลงประทับรอยจูบที่ต้นขาด้านใน ลากจากข้างหนึ่งไปอีกข้างหนึ่งราวกับแกล้งไม่แตะต้องส่วนอ่อนไหวของผม
มีเพียงลมหายใจร้อนผ่าวที่ริมรดช่องทางสีสวย
แต่ไม่ทันจะได้พักหายใจผมก็ต้องกรีดร้องออกมาอีกครั้งเมื่อริมฝีปากร้อนผ่าวนั้นครอบครองส่วนอ่อนไหวของผมจนเกือบทั้งหมด
ลิ้นร้อนปัดป่ายปลายยอดชื้นแฉะ ดูดดึงจนสะโพกลอยไม่ติดเตียง
จังหวะเร่งเร้าจนวูบวาบในท้อง
“อะ อ๊า อ๊ะ
ยะ หยาง หยางหยาง ระ เร็วอีก อื้ออ จะ จะไม่ไหว อื้ออออออ”
ร่างสูงทำตามคำขอเร่งความเร็วของการดูดรั้งจนน้ำขาวขุ่นระเบิดพร่างพราวในริมฝีปาก
หยางหยางกลืนลงไปอย่างไม่รังเกียจ
“พี่หวานที่สุด”
หลังจากที่ผมตัวอ่อนจากการปลดปล่อย ร่างสูงพลิกตัวผมให้นอนคว่ำอีกครั้ง และ
จับให้สะโพกของผมลอยเด่นจากเตียง และหยิบเจลร้อนจากหัวเตียง เทราดรดช่องทางสีสวยจนชุ่ม
พร้อมสอดนิ้วเรียวยาวเข้ามาภายใน
“อึ๊ก อ๊ะ อา
หยางหยาง อีกสิ อีก”
“พี่รัดแน่นจัง”
หยางหยางพูดพลางสอดนิ้วเพิ่มตามที่อีกฝ่ายร้องขอ
พร้อมก้มลงใช้ปลายลิ้นร้อนเลียไปตามรอยแยกพร้อมนิ้วมือที่สอดเข้าออกเป็นจังหวะ
“อ๊า อะ พะ
พอแล้ว อยากได้นาย อยากได้ของนาย”
“พี่พูดแบบนี้จะให้ผมทนได้ยังไง”
หยางหยางพูดพลางดึงมือออกจากช่องทางคับแคบ แท่งร้อนจ่อตรงช่องทางแล้วกดตัวเองเข้าไปในช่องทางทีเดียวจนสุด
“อ๊า ระ
ร้อนจัง นายแข็ง อ๊ะ” หลังจากได้ยินเสียงหวานเอื้อนเอ่ย ร่างสูงก็หมดความอดทน เริ่มต้นขยับกาย
และเร่งเร้าจังหวะขึ้นเรื่อยๆ ตามแรงอารมณ์ที่ปะทุจนไม่อยากหยุดยั้ง
“อะ หยางหยาง
ระ แรงอีกสิ อะ อะ อ๊ะ อื้อ จะ จูบหน่อย”
“พี่ อืม แน่นจัง”
ร่างสูงยังคงกระแทกกระทั้นแท่งร้อนราวกับไฟลงไปยังช่องทางอ่อนนุ่ม
เสียงบดจูบก้องไปทั่วห้องยังไม่อาจเทียบเสียงเนื้อกระทบกันชวนให้ห้องทั้งห้องราวกับลุกไหม้
ร่างสูงเปลี่ยนท่าทาง และโอบอุ้มคนรักให้นอนหงายอีกครั้ง
จับขาเรียวพาดบ่าแกร่งและกระแทกตัวเองลงไปอีกครั้ง
“อา ลึก
ลึกอีก เร็วอีก อ๊า อีกสิ อ๊ะ ไม่ไหว อ๊ะ อ๊า”
สุดท้ายร่างบางก็ทนทานต่อการเสียดสีของท่อนเนื้อร้อนไม่ไหว
ช่องทางสีสวยตอดรัดอีกฝ่ายอย่างบ้าคลั่งเมื่อกำลังจะแตะขอบสวรรค์ แก่นกายสั่นระริกจากการปลดปล่อยน้ำขาวขุ่นรินรดหน้าท้องขาวจนอีกฝ่ายกระแทกแรง ๆ
อีกไม่กี่ครั้งก็ปลดปล่อยธารน้ำขุ่นในช่องทางจนเอ่อล้นออกมาตามเรียวขาขาว
หยางหยางถอนตัวเองออกจากช่องทางสีสวย
ลดใบหน้าลงอีกครั้งเพื่อกวาดเก็บหยาดน้ำบนแผ่นท้องน้อย
ไล่เลยไปถึงช่องทางแห่งอารมณ์
ลิ้นร้อยตวัดกวาดต้อนน้ำรักของตัวเองออกจากร่างคนตรงหน้า ปลายนิ้วและเรียวลิ้นผลัดกันเย้าแหย่เข้าไปในโพรงอ่อนไหว
“พะ พอแล้ว
หยางหยาง พอ”
ผมร้องขอให้อีกฝ่ายหยุดการกระทำที่จะนำพาให้อารมณ์ผมโหมกระพืออีกครั้ง
แต่หมาป่าหรือจะฟังเสียงผม นอกจากจะไม่ทำตามแล้ว
ยังสอดลิ้นเข้าไปลึกขึ้นจนผมบิดเร้า มือไม้ปัดป่ายไปตามที่นอนอย่างหยุดไม่ได้
“พี่พอ
แต่ผมไม่พอนี่ครับ” อีกครั้งที่ผมต้องกรีดร้องด้วยความเสียวซ่าน
หยางหยางจับตัวผมพลิกตะแคงข้าง จับยกขาซ้ายพาดไหล่ขวา
แล้วสอดแท่งร้อนเข้ามาอีกครั้ง
“อา
พี่นุ่มมากเลย รัดผมแน่นจัง” หยางหยางพูดพลางสอดนิ้วกลางเข้ามาริมฝีปากผม
ผมดูดเลียมันจนชุ่ม เขาก็ผละมือข้างนั้นออกไป
“อ่ะ นะ
นายไม่ใช่ อ๊ะ เล็กๆ นะ อ๊า”
ผมร้องออกมาอีกหนเมื่อนิ้วกลางชุ่มน้ำลายนั้นถูกสอดเข้ามาพร้อมแก่นกายร้อนของอีกฝ่าย
กระทบกับจดกระสันจนต้องแอ่นอกดีดตัวขึ้นจากที่นอน เข้าโผกอดเจ้าหมาป่าบ้าไว้
“อา
เสียวมากเลยพี่” หยางหยางหมุนนิ้วมือตามจังหวะเสียดสีของแก่นกายจนผมทนไม่ไหว
ทุกครั้งของการขยับโดนจุดกระสัน ทุกรอยจูบ
ทุกเสียงหอบหายใจของเจ้าแกะพาผมให้ละลายซ้ำแล้วซ้ำเล่า
“รัก ผมรักพี่
อา”
“อะ อ๊ะ อ๊า
รัก อี้เฟิง รัก อ๊ะ หยางหยาง อ๊า” สิ้นสุดคำรัก หยางหยางถอดนิ้วออกจากตัวผมมาจับที่สะโพกแล้วเร่งจังหวะรัวเร็วจนเตียงสั่นสะท้าน
“อ๊า แรง
แรงไปแล้ว อ๊า หยางหยาง อีกนิด อ๊ะ อื้อ ลึก อื้อ แฮ่ก อ๊า...”
สิ้นสุดจังหวะอันยาวนานด้วยการฝังตัวครั้งสุดท้ายของร่างแกร่งและการกระตุกของผม หมาป่าตัวนั้นแปลงร่างกลับเป็นลูกกะนอนซบกับผมทั้งที่ยังไม่ถอนตัวตนออก
แม้กระนั้นน้ำรักที่มากมายนั้นก็ยังเอ่อล้นช่องทางสวยเป็นทางอยู่ดี...
“ฝันดีแล้วกัน
ลูกแกะ”
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น