Drunk In love 5 : Whispering Love
DRUNK IN LOVE
(AU : YangFeng Fiction) :
Essorhino
คำเตือน :
ฟิคเรื่องนี้ ชายรักชายนะคะ แล้วก็เป็นจินตนาการของผู้แต่งเท่านั่น
โปรดใช้วิจารณญาณค่ะ
บทที่ 5 : Whispering Love
Cr. Pic file:///D:/back%20up%2021032014/private/Drunk/data/%E0%B8%AA%E0%B8%B8%E0%B8%94%E0%B8%A2%E0%B8%AD%E0%B8%94%205%20%E0%B8%9A%E0%B8%B2%E0%B8%A3%E0%B9%8C%E0%B8%84%E0%B9%87%E0%B8%AD%E0%B8%81%E0%B9%80%E0%B8%97%E0%B8%A5%205%20%E0%B8%AA%E0%B9%84%E0%B8%95%E0%B8%A5%E0%B9%8C%20%E0%B8%88%E0%B8%B1%E0%B8%94%E0%B9%80%E0%B8%95%E0%B9%87%E0%B8%A1%E0%B8%A3%E0%B8%A7%E0%B8%A1%2021%20%E0%B9%81%E0%B8%81%E0%B9%89%E0%B8%A7%20%E0%B9%80%E0%B8%94%E0%B9%87%E0%B8%94%20%E0%B9%82%E0%B8%94%E0%B8%99%20!!%20_%20%E0%B8%A3%E0%B8%B5%E0%B8%A7%E0%B8%B4%E0%B8%A7%E0%B9%80%E0%B8%8A%E0%B8%B5%E0%B8%A2%E0%B8%87%E0%B9%83%E0%B8%AB%E0%B8%A1%E0%B9%88.html
วันนี้ผมมาที่บาร์แต่วัน
เตรียมอุปกรณ์สำหรับเครื่องดื่มสุดพิเศษในค่ำคืนนี้ด้วยความครึ้มอกครึ้มใจ
ยิ้มจนปวดแก้ม หัวใจพองโตราวกับมีผีเสื้อนับล้านโบยบินตลอดเวลา
อารมณ์ดีถึงขนาดฮัมเพลงโปรดจนน้อง ๆ เด็กเสิร์ฟที่เดินผ่านมาร้องทักพอเริ่มเปิดบาร์
วันนี้ผมว่าจะเล่าเรื่องราวของผมกับคุณอี้เฟิงให้เฉินเสียงฟัง แต่นักร้องที่ขึ้นเวทีวันนี้กลับไม่ใช่เฉินเสียงเพื่อนสนิทผม
แต่เป็นนักร้องผู้หญิงรูปร่างสูงโปร่ง หน้าตาคมคาย
ที่ผมคุ้นหน้าคุ้นตาแต่ยังนึกไม่ออกว่าชื่ออะไร
ผมเดินโฉบไปหาบาร์เทนเดอร์รุ่นพี่
พี่ป๋อหรันยิ้มแล้วล้อผมว่าในที่สุดก็สนใจสาว ๆ เสียที ผมได้แต่ยิ้มปฏิเสธไป
ก่อนรับรู้ข้อมูลว่า นักร้องสาวคนสวยชื่อถังเยี่ยน เป็นเพื่อนสนิทกับฮั่นเกอ
เพราะวันนี้อยู่ ๆ เฉินเสียงก็ลาหยุด บอกว่าไม่สบาย
เสียงแหบแห้งแบบนั้นยังไงก็ร้องเพลงไม่ได้
ฮั่นเกอเลยโทรไปขอร้องเพื่อนสาวให้มาร้องเพลงแทน
ผมรู้สึกเป็นห่วงเฉินเสียง
จึงฝากบาร์ไว้กับพี่ป๋อหรัน แล้วหลบไปหลังร้านเพื่อโทรหา แต่โทรไปสายแรก
หมอนั่นไม่รับ และสายต่อ ๆ มา ก็ปิดเครื่องไปแล้ว ผมรู้สึกกังวล
เพราะเฉินเสียงไม่เคยเป็นแบบนี้
เขาไม่เคยไม่รับสายผมเลยสักครั้งด้วยซ้ำไม่ว่าจะทำอะไรอยู่ ผมถอนหายใจ ก่อนจะเดินกลับมาทำหน้าที่ที่บาร์ของตัวเอง
เฮียป๋อหรันบอกผมว่ามีลูกค้าสองสามรายมาถามหาผม
หยอกเย้าว่าลูกค้าของผมไม่ยอมชิมคอกเทลฝีมือเขา
บอกว่าจะรอบาร์เทนเดอร์หยางหยางอย่างเดียว ก่อนจะขอตัวกลับไปที่เคาน์เตอร์ตัวเอง
ผมยังคงกังวลเรื่องเพื่อนสนิทผมจนกระทั่งหันมาบริการลูกค้าสองรายที่ยังนั่งคอยผมอยู่ที่เคาน์เตอร์จนเรียบร้อย
จึงหันไปมองนาฬิกา จะสี่ทุ่ม ความตื่นเต้นหลั่งไหลไปทั่วร่างกาย
อะดรีนาลีนหลั่งจนผมรู้สึกถึงความตื่นเต้น จนลืมเรื่องเพื่อนไปสนิทใจ
และเมื่อผมละสายตากลับมาอีกครั้ง คุณอี้เฟิงก็นั่งอยู่ตรงหน้าผมแล้ว
“มาเมื่อไหร่ครับ อี้เฟิง”
“เห็นเมื่อไหร่ก็ตอนนั้นแหล่ะครับ”
คนน่ารักยิ้มใส่ผมจนตาพร่า หัวใจกระหน่ำเต้นจนต้องปรามตัวเองให้หยุดคลั่งเสียที
“แล้วคุณเฉินกับภรรยาละครับ” ผมถามหาลูกค้าที่จริงๆ
ตั้งใจจะมาหาผมวันนี้
“โน่นแหล่ะครับ เต้นรำกอดกันกลมอยู่โน่น
วันนี้เปลี่ยนนักร้องหรอครับ เพลงถึงได้หวานขนาดนี้”
อี้เฟิงชี้ให้เขาเห็นคุณเฉินและภรรยาคนสวยกำลังเต้นรำกันอยู่กลางฟลอร์
ก่อนจะหันมาพูดกับผมอีกครั้ง
“ไหนละครับ เครื่องดื่มของผมวันนี้” ผมยกยิ้ม แล้วไม่พูดอะไร บรรยากาศของคุณอี้เฟิง
เหมาะกับคอกเทลที่ผมจินตนาการไว้จริง ๆ นั่นแหล่ะ
‘Whispering Love กระซิบรัก’
คอกเทลที่มีแรงบันดาลใจมาจากภาพวาด ปู่ม่านย่าม่านของวัดภูมินทร์
จังหวัดน่าน ประเทศไทย เป็นคอกเทลสูตรพิเศษของผม
ที่เคยคิดไว้สมัยตอนที่เคยไปเที่ยว แต่ยังไม่มีโอกาสได้ทำให้ใครได้ชิม
ผมหยิบสตอร์เบอร์รี่สด VODKA มาลิบู น้ำมะนาว ใบไทม์ และ
เหล้าช็อกโกแลต ผสมให้เข้ากัน แล้วเทใส่แก้วคอกเทลสีสวย
ประดับด้วยสตอร์เบอร์รี่สดฝานที่ขอบแก้ว และเตรียมจานใบเล็ก วางสตอร์เบอร์รี่เคลือบช็อกโกแลต
และกลีบกุหลาบแช่เย็น นำไปเสิร์ฟให้กับคนที่เหมาะกับคอกเทลรสนี้ที่สุด
“Whispering Love แก้วนี้ สำหรับคุณครับ อี้เฟิง” ผมยิ้ม คุณอี้เฟิงได้ฟังก็นิ่งไป ก่อนจะคลี่ยิ้มสว่างไสวอีกครั้ง
“แก้วนี้ แค่ผมคนเดียวใช่มั้ยคุณบาร์”
“ครับ ผมไม่เคยชงแก้วนี้ให้ใคร และผมจะไม่ชงให้ใครอีกนอกจากคุณ”
“หายซื่อซะทีนะคุณบาร์”
อี้เฟิงพูดแล้วยกคอกเทลชื่อหวาน ๆ นั่นจิบ
“คอกเทลนี้ชื่อว่าอะไรนะครับ”
ผมได้ฟังก็โน้นตัวเข้าหาใบหน้าหวาน ๆ จนแทบจะใช้ลมหายใจเดียวกัน
“ตั้งใจฟังนะครับ ‘รัก’ ครับ
คอกเทลแก้วนี้ ชื่อ ‘กระซิบรัก’
ครับ” ผมพูดจบ ใบหน้าหวาน ๆ
นั่นเบิกตากว้าง คงไม่คิดว่าผมจะพูดออกมาจริง ๆ
ผมโน้นริมฝีปากไปหมายจะสัมผัสปากแดง ๆ ตรงหน้า
“อะแฮ่ม” ผมดึงตัวเองออกมาอย่างรวดเร็วด้วยความตกใจ
เห็นคุณเฉินและสาวสวยยืนอยู่ด้านหลังคุณอี้เฟิง ผมหน้าร้อนผ่าว
ก่นด่าตัวเองว่าทำอะไรลงไปไม่คิดถึงรอบตัว แต่คุณเฉินก็ไม่ได้ดูโกรธเคืองอะไร
เขาวางมือลงบนศรีษะคุณอี้เฟิงแล้วโยกหนัก ๆ จนคนน่ารักโวยวาย
“สวัสดีค่ะคุณบาร์
อี้เฟิงเล่าเรื่องคุณให้ฟังบ่อยเลยค่ะ” คุณนายเฉินไม่สนใจน้องชายและสามี แต่เดินมานั่งอีกด้านแล้วหันมาทักทายผม
ผมวิเคราะห์สาวสวยตรงหน้า
ก่อนจะฟันธงได้ว่าพี่สาวของคุณอี้เฟิงเป็นสาวเรียบร้อย อ่อนหวาน
คนละด้านกับคุณอี้เฟิงที่เป็นความสดใสของโลก ใบหน้าหวาน ๆ เหมือนกับคุณอี้เฟิง
ผมมั่นใจว่าถ้าคนน่ารักของผม ผมยาว แต่งหน้า ก็คงจะสวยไม่แพ้พี่สาวแน่ ๆ
ผมยิ้มให้กับคุณนายเฉิน
ก่อนหมุนตัวไปชงเครื่องดื่มให้ลูกค้าทั้งสองท่านของผม ผมเลือก Lost in the fruit garden ซึ่งเป็นว็อดก้าอ่อน
ๆ ผสมกับสารพัดเบอร์รี่ ออกรสอมเปรี้ยวอมหวาน ให้ความรู้สึกเป็นผู้หญิงน่ารัก ๆ
หวาน ๆ เข้ากับคุณนายเฉิน และเลือก Dangerous Liaison ซึ่งผสมด้วย
Blue curacao สไปรส์ น้ำมะนาว และ ว็อดก้า
ชื่อเรียกแสนอันตรายของคอกเทลขัดกับส่วนผสม เหมือนกับที่ผมรู้สึกให้กับคุณเฉิน
สองสามีภรรยามองหน้ากันหลังจากได้รับคอกเทลของตัวเอง
แล้วหัวเราะออกมา
“คุณบาร์นี่เป็นคนตรงต่อความรู้สึกตัวเองจังเลยนะคะ”
“เห็นไหมพี่อี้เฟย ผมบอกแล้ว
แถมคอกเทลก็อร่อยมากด้วย” อี้เฟิงหันไปพูดกับพี่สาวตัวเองอย่างร่าเริง
แล้วจิบคอกเทลของตัวเองที่ยังไม่หมดขึ้นอีกอึก แต่ผมสังเกต เครื่องเคียงของคอกเทล
หมดไปแล้ว จึงหันไปหยิบสตอร์เบอร์รี่เคลือบช็อกโกแลตมาเติมให้อีก
“ตามใจอี้เฟิงจนเสียคนหมดแล้วนะคุณบาร์”
“ไม่หรอกครับ
ลูกค้าคนนี้ต้องเอาใจใส่มาก ๆ น่ะครับ” ผมพูด
ก่อนจะหันไปหาคุณอี้เฟิงที่ตอนนี้หันไปมองเวทีไม่ยอมสบตาผมเหมือนเคย
“อี้เฟิง เกอกลับก่อนแล้วกัน
วันนี้กลับเองได้นะ ถ้าไม่ได้ ผมฝากคุณบาร์ด้วยนะครับ ขอตัว” เฉินเหว่ยถิงพูด
พลางขอตัวกลับออกไปพร้อมภรรยา
“เกอ เดี๋ยวสิเกอออ ค่าคอกเทลล่ะ
ผมไม่ออกให้นะ เกอออออออออ”
อี้เฟิงตะโกนไล่หลังพี่เขยตัวเองหลังจากตั้งสติได้ว่าโดนทิ้งไว้ที่บาร์พร้อมค่าคอกเทลที่ตัวเองไม่ได้ดื่ม
“ผมเลี้ยงแล้วกันครับวันนี้
สำหรับวันที่ดีที่สุดของผม แล้ววันนี้จะกลับยังไงละครับ รีบหรือเปล่า”
“ขอบคุณนะคุณบาร์
วันนี้ไม่รีบหรอกครับ ถ้าไม่รบกวน ผมไปนอนบ้านคุณบาร์ได้ไหม เพราะคืนนี้
ผมไม่อยากกลับไปฟังเสียงล้อของพี่สาวพี่เขยน่ะครับ”
“ได้สิครับ เตียงผมยังว่าง”
“ขอบคุณครับคุณบาร์ที่เสียสละเตียงให้ผมแล้วจะไปนอนโซฟาข้างล่างแทน
แหม คนดีจริง ๆ ”
“หึหึหึ” ผมยิ้มไม่ตอบอะไร
แต่เดินไปรับลูกค้าคนต่อไปอย่างอารมณ์ดีพลางมองไปที่คนน่ารักที่กำลังนั่งมองรอบตัวไปเรื่อย
ๆ ด้วยสายตาเป็นประกาย วันนี้สารภาพเลย ผมอยากเลิกงานเร็ว ๆ จัง
“รับ ‘กระซิบรัก’ อีกสักแก้วไหมครับ
คุณอี้เฟิง”
“ไม่อยากดื่มแล้วครับ ‘กระซิบรัก’ แต่อยากได้ยินคำนั้นอีกครั้งมากกว่า”
“กลับบ้านไป
คืนนี้จะกระซิบให้ฟังนะครับ อี้เฟิงของผม”
บรรยากาศขากลับบ้านวันนี้มีแต่ความสดใส
อวลไปด้วยความสุขของผมและรอยยิ้มของคุณอี้เฟิง
ผมขับรถออกจากร้านด้วยหัวใจเปี่ยมสุข แต่ไม่ทันเห็นคนที่ยืนมองรถเขาจนลับสายตา
แววตาของคน 3 คนที่มองคนทั้งคู่ไล่หลังด้วยความรู้สึกต่างกัน................
--------------------------------------TO BE
CONTINUE------------------------------------------
คุณบาร์นี่ใจดีจังเลี้ยงค็อกเทลแล้วยังให้ที่พักฟรีอีก
ตอบลบไม่รู้ว่าทำความดีหวังผลหรือเปล่า 555
เราจะไม่ว่าอี้เฟิงหรอกนะว่าอ้อยแค่ไหน ทุกอย่างมันเป็นที่ประจักษ์ 55555555555555555555