CAT Cafe' The Series ถิงหยวน Chapter 00
CAT Cafe The Series (Essorhino part)
Main Paring : ถิงหยวน
Feat. หยางเฟิง (Naofiction part) & หลินหรัน (PaANWHAn part)
Chapter 00
Welcome to CAT Cafe'
เฉินเหว่ยถิงไม่เคยชอบแมว เขาคิดว่ามันหยิ่งเกินไป เพราะฉะนั้นการที่เขาจะมานั่งกลางดงสิ่งมีชีวิตประเภทนี้ที่มีการเปิดให้บริการเป็นคาเฟ่ยิ่งเป็นไปไม่ได้เข้าไปใหญ่ ซึ่งนอกจากเหตุผลที่ว่าเขาไม่ได้ชอบแมวแล้ว ภาพลักษณ์บุคลิคอย่างเขาก็ไม่ควรมานั่งปั้นจิ้มปั้นเจ๋อที่แบบนั้นอย่างแน่นอน
แต่ว่ามันก็เกิดขึ้นแล้ว
ถ้าไม่นับเจ้าลูกพี่ลูกน้องตัวดีอย่างเฉินป๋อหลินที่กึ่งขู่แกมบังคับให้เขามานั่งแหม่ะอยู่ที่นี่ พร้อม ๆ กับรุ่นน้องคนสนิทที่เป็นเจ้าของร้านแล้วละก็ เขาคงไม่มีวันมาอยู่ตรงนี้
หยางหยางแค่อยากอวดร้านใหม่ที่เพิ่งตกแต่งเสร็จกับรุ่นพี่ เจ้าหมานั่นทำหูกางหางกระดิก บอกว่าร้านนี้ออกแบบเองอย่างโน้นอย่างนี้ ก็ไม่แปลกใจเท่าไหร่ เพราะเจ้านั่นก็เก่งไปเสียทุกอย่าง
เฉินเหว่ยถิงนั่งกับพื้นอยู่เงียบ ๆ ฟังบทสนทนาฝ่ายเดียวของหยางหยางกับป๋อหริน ก่อนจะสะดุ้งเมื่อมีอะไรบางอย่างนุ่มๆ มาคลอเคลียที่ตัก เขาก้มลงมองก็เห็นเป็นแมวเปอร์เซียสีขาวล้วนตัวสวย มานอนขดอยู่ในขาราวกับตักเขาเป็นที่นอนของมัน
แล้วเขาต้องทำยังไงวะ
เฉินเหว่ยถิงไม่ได้ชอบแมวก็จริง แต่เขาก็ไม่ได้เกลียดมัน เพราะแบบนั้นเลยทำตัวไม่ถูก ว่าจะดันเจ้าแมวนี่ลงจากตักดี หรือปล่อยมันไว้แบบนี้ แต่ยังไม่ทันได้ตัดสินใจ ก็มีเด็กคนนึงเดินมานั่งแล้วลูบหัวแมวบนตักเขาอย่างเบามือ
“คุณโชคดีจังเลย ปกติเจ้าเปามันไม่ยอมเข้าใกล้ใครแบบนี้นะครับ”
คนมาใหม่ขยับมานั่งข้างๆ เขา แถมยังลูบหัวเจ้าแมวตัวสวยไม่หยุดมือ ซึ่งนอกจากจะยิ่งสร้างความเพลินให้แมวตัวไม่เล็กนักบนตักเขาแล้วยังเงยหน้ามาชวนเขาคุยอีกด้วย
“อ่า.... ครับ”
ผมได้มองเขาเต็ม ๆ ตาก็พบว่าเขาเหมือน “แมว” อีกตัวเลย ทั้งตัวเล็ก ๆ ผิวขาว ๆ ปากแดงๆ แววตากลมสดใส และมีรอยยิ้มประดับบนใบหน้าตลอดเวลา
“อ้าวหวังหยวน ลงมาแล้วหรอ” หยางหยางทันมาทักคนมาใหม่ ซึ่งอีกคนตอบรับเบา ๆ แต่ก็ไม่หยุดลูบหัวแมว ซึ่งบางทีมือนั้นลูบเลยหัวแมวเล็ก ๆ นั่นมากระทบต้นขาผมบ้าง
สัมผัสเล็ก ๆ นั้นแผ่วเบาเหมือนไม่ตั้งใจ แต่ทิ้งรอยร้อน ๆ สายหนึ่งเข้าสู่ร่างกายเฉินเหว่ยถิง
“พี่ป๋อยังไม่ออกมาเลย” หยางหยางยังหันมาชวนอีกคนคุย ก่อนจะหันมาแนะนำคนมาใหม่ให้ได้รู้จัก
“เหว่ยถิงเกอ ป๋อหลินเกอ นี่น้องชายผม เสี่ยวหยวน หวังหยวน” คนตัวเล็กเงยหน้าขึ้นมายิ้มให้แล้วทักทายตอบกลับ
“ส่วนคนที่อยู่ในครัวนั่นชื่อป๋อหรันเกอ เดี๋ยวก็คงออกมา” ผมส่งเสียงอืมในลำคอรับคำก่อนหันไปหาลูกพี่ลูกน้องตัวเอง
“ฉันว่าฉันเริ่มชอบแมวแล้วล่ะ”
เฉินป๋อหลินยิ้มมุมปากอย่างมีเลศนัย ก่อนพยักหน้าแล้วมองไปทางคนที่เพิ่งออกมาจากครัว
“นายชอบแมวก็ดี อย่ามายุ่งกับแม่เสือก็แล้วกัน”
TBC
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น