BLACK OR WHITE #ถิงหยางแฝด

BLACK OR WHITE 

#ถิงหยางแฝด

Rate 20+

มันไม่ใช่เรื่องง่ายเลยสักนิดถ้าจะต้องพูดว่าคนสองคนตรงหน้าไม่มีเสน่ห์ และยิ่งมันเป็นอะไรที่มากกว่าคำว่าร้อนแรงเป็นสองเท่าแล้ว เฉินเหว่ยถิงก็ไม่รู้จะบรรยายสิ่งที่เกิดขึ้นตรงหน้าอย่างไร

แม้ตัวเองจะถูกพันธนาการไว้ แต่หลับตาหนีเสียก็ย่อมได้ แต่ภาพตรงหน้า อีโรติกเกินกว่าจะยอมพลาดมันไป และเขาคิดว่าเขายอมตายเสียดีกว่าที่จะต้องเมินหน้าหนี ทั้งที่ตัวเองยิ่งเห็นยิ่งทรมาน

เขาพลาดที่โดนสองพี่น้องนี่ปั่นหัวเสียยกใหญ่ เกินกว่าคำว่ากลั่นแกล้งเมื่อภาพตรงหน้าคือคนสองคนที่เหมือนกระจกสะท้อนกันและกัน ต่างกอดก่ายเกี่ยวพันราวเถาวัลย์พันต้นไม้ ริมฝีปากไม่แม้แต่จะผละออกจากกัน เสียงอื้ออึงในลำคอดังก้องห้องกว้างเมื่อไม่มีเสียงอื่นใดดังแทรกยกเว้นเสียงเสียดสีของผิวเนื้อและสาบเสื้อที่ปกปิดร่างกายอย่างหมิ่นเหม่ของทั้งคู่

“ถิงเกอ สรุปเลือกได้ไหมครับ ว่าชอบใครกันแน่ หยางเกอ หรือว่าผม”

เสียงหนึ่งในคนตรงหน้าดังขึ้นพร้อมการกระทำที่หยุดลง คนด้านบนผละออกจากร่างกายอีกฝ่าย ปล่อยทิ้งให้ร่างในเสื้อเชิ้ตสีขาวที่บางจนแทบปิดบังผิวเนื้อไม่ได้ กระดุมที่ปลดออกเกือบหมดเผยให้เห็นผิวสีแทนที่ดูอีโรติกจนร้อนฉ่า ยังไม่รวมสีหน้ายั่วเย้า แววตาร้อนแรงราวกับพระอาทิตย์ที่มองลอดแว่น กับสร้อยเงินและริบบิ้นสีดำที่ห้อยอยู่ที่ลำคอ มันพาดผ่านไหปลาร้าอันน่ากัดให้สาแก่ใจให้นอนหายใจหอบเบา ๆ จนแผ่นอกสะท้อนขึ้นลง

เสี่ยวหยางที่ลุกออกจากตัวอีกฝ่ายเยื้องย่างมาหาเขาช้า ๆ ร่างบางกับเสื้อผ้าไหมสีดำสนิทที่ไม่คิดแม้แต่จะติดกระดุมเสื้อ หรือติดกระดุมกางเกงแนบเนื้อสีเดียวกันที่แบะออกทุกย่างก้าวที่ออกเดิน เผยให้เห็นขอบชั้นในที่ยิ่งเห็นก็ยิ่งอยากกระชากมันออกจากตัวไปให้พ้น ๆ

“เสี่ยวหยาง” เฉินเหว่ยถิงไม่แปลกใจเมื่อเสียงที่ตัวเองหลุดออกมาจากปากมันจะแหบพร่า เพราะคนสติดีคนไหนจะทนได้เมื่อคนตรงหน้าทรุดลงระหว่างขาที่ถูกพันธนาการอย่างแน่นหนา ซึ่งไม่เพียงแต่นั่งข้างหน้าเฉย ๆ ออฟชั่นเสริมคือแก้มนิ่ม ๆ ที่คลอเคลียกับกึ่งกลางร่างกายที่ตอบสนองต่อภาพตรงหน้าจนปวดหนึบเสียด้วย

หยางหยางลุกขึ้นมาบ้างแล้ว และทั้งคู่มีจุดมุ่งหมายเดียวกันคือใจกลางร่างกายของเขาซึ่งเผยโฉมเพราะมือเรียวสวยดึงกระดุมกางเกงเขาออกและรั้ง
มันลง ปลายลิ้นนุ่ม ๆ สัมผัสอย่างแผ่วเบายิ่งทำให้เฉินเหว่ยถิงแทบคลั่ง และยิ่งกว่านั้นคือปลายลิ้นของทั้งคู่ที่ละเลงจนเขาแทบสะกดกลั้นความร้อนไว้ไม่อยู่ มือที่ถูกพันธนาการไว้กำแน่นอย่างไม่สามารถทำอะไรไปมากกว่านี้ได้ ยิ่งอีกคนแลบเลีย อีกคนดูดรั้งยิ่งทำให้สติสัมปชัญญะเริ่มหลุดลอย แต่ก่อนที่เขาจะได้แตะขอบฟ้า สวรรค์ตรงหน้าก็หยุดลง เหมือนลูซิเฟอร์พากองทัพมาบุกสวรรค์เพื่อลักพาตัวมิคาเอล เทวดาและซาตานตรงหน้ายืดตัวขึ้นอีกครั้ง หยางหยางยังไม่ได้ถอดแว่นออกจากกรอบหน้า แต่มือทั้งสองกำลังปลดกระดุมเสื้อตัวเองออกอย่างช้า ๆ ส่วนเสี่ยวหยางกลับยื่นมือมาปลดกระดุมเสื้อของเขาแทน แต่ไม่ได้ถอดมันออกจากตัว

“เหว่ยถิงเกอ อยากกินใครกัน เลือกได้หรือยังครับ” หยางหยางถามพร้อมทิ้งตัวลงบนขาข้างหนึ่งของเขา สองแขนโอบรอบคอของเขาเอาไว้ ริมฝีปากของเขาพอดีกับช่วงคอของอีกฝ่ายซึ่งแน่นอน เฉินเหว่ยถิงมิอาจสะกดตัวเองให้อยู่เฉยอีกต่อไปจึงเบี่ยงหน้าลงไปประทับริมฝีปากลงกับซอกคอของหยางหยาง กัดกินจนขึ้นรอยฟัน ก่อนแลบลิ้นเลียให้อย่างเอาใจ เขาอยากกระชากริบบิ้นนี่ทิ้งพอ ๆ กับที่อยากปล่อยมันไว้

ไม่ทันให้สมองสั่งการก็โดนอีกคนที่ทรุดตัวลงคุกเข่าตรงหน้าเขาทั้งสองเล่นงานอีกครั้ง ตุ่มไตบนแผงอกถูกกัดกินพร้อม ๆ กับที่มือของเสี่ยวหยางหยอกล้อกับแก่นกายแข็งขืนอีกครั้ง หยางหยางยืดตัวขึ้น เสนอแผ่นอกสีแทนให้เขา เสียงครางต่ำ ๆ นั่นยิ่งดูร้อนแรงเมื่อลิ้นร้อนตวัดเลียของหวานจนมันโด่ดเด่น เขาถูกขยำเส้นผมจนเจ็บหนึบแต่มันช่างเหมือนมีลาวาราดลงตั้งแต่หัวจรดเท้า มืออีกข้างของหยางหยางขยี้ลงบนตุ่มไตอีกข้างที่ไม่ได้ถูกครอบครอง

เฉินเหว่ยถิงหัวหมุนไปหมด สัตว์ร้ายในตัวอยากกระโจนออกไปฉีกทึ้งทั้งสองคนตรงหน้าให้สาแก่ใจ เพียงแต่เชือกเส้นหนาที่มัดแขนขาเขาติดกับเก้าอี้นั้นมันแน่นจนเกินไป เขาในเวลาปกติยังไม่แน่ใจว่าจะเอาตัวรอดได้หรือเปล่า ยิ่งเป็นแบบนี้ สมองถูกปั่น ร่างกายถูกเผาไหม้แบบนี้ เขาไม่หวังว่าตัวเองจะหลุดออกไปได้

ทั้งสองคนลุกออกไปแล้ว แต่กลับช่วยกันปลดเปลื้องเนื้อตัวของอีกฝ่ายจนหมด ริมฝีปากของทั้งคู่ประกบกันอีกครั้ง ทิ้งให้เขาเป็นผู้ชมที่ค้างคาและอยากมีส่วนร่วมจนเลือดในตัวเดือดพล่าน

หยางหยางทิ้งตัวลงนอนกับเตียง ก่อนที่คนเป็นน้องจะคลานเข้าไปหาช้า ๆ เสี่ยวหยางใช้ริมฝีปากไล่เลียอีกคนตั้งแต่ปลีน่อง กัดและดูดซ้ำ ๆ ตรงต้นขาที่ถูกรั้งขึ้นจนเกิดรอยไปทั่ว เสียงครางยิ่งดังก้องเมื่อริมฝีปากของอีกคนใกล้กับกึ่งกลางร่างกายเข้าไปทุกที

“ถิงเกอรู้ไหม ผมน่ะ อยากสักเหมือนถิงเกอเลย สักตรงต้นขาด้านหลังน่ะ ถ้ายกขาขึ้นชิดออกแบบนี้น่ะ ถึงจะเห็น แต่หยางเกอบอกว่า ผิวขาว ๆ ของผมเหมาะกับรอยจูบมากกว่า จริง ๆ แล้วผมอยากจะดื้อนะ แต่ได้ลองมาดูรอยที่หยางเกอแบบนี้ ผมว่ารอยจูบเนี่ย เหมาะกับพี่เค้ามากกว่าอีก ผมอยากสักจริง ๆ นะเนี่ย ถิงเกอว่าดีไหม”

“อย่าสัก ไม่ให้สักนะเสี่ยวหยาง เกอไม่ยอม”

“ผมไม่ได้ถามหยางเกอนะ แต่วันนี้เอาไว้ก่อนก็ได้”

เสี่ยวหยางหยุดพูด ก่อนจะพาตัวเองไปครอบครองตุ่มไตบนแผ่นอกพี่ชายอีกครั้ง เสียดสีบั้นท้ายกลมแน่นกับแก่นกายอีกคนอย่างหยอกล้อ และทิ้งตัวกลืนกินอีกฝ่ายช้า ๆ

“อา หยางเกอ”

“ถ้านายอยากเล่นนัก ก็ขยับเองสิ”

เสี่ยวหยางไม่พูดอะไร เพียงแต่ขยับสะโพกขึ้นลงตามอำเภอใจจนเสียงเนื้อกระทบกันดังก้องไปทั่ว เขาก้มลงไปกระซิบที่ข้างหูหยางหยาง ก่อนที่อีกฝ่ายพอได้ฟังก็ดันตัวเองลุกขึ้น กระแทกกายสวนขึ้นจนเสี่ยวหยางเงยหน้าครวญคราง ก่อนจะถอนตัวออกแล้วดึงอีกคนให้ไปเกาะอยู่กับคนที่โดนพันธนาการอยู่บนเก้าอี้

“เหว่ยถิงเกอยังเลือกไม่ได้สินะครับ เสี่ยวหยาง เกาะเหว่ยถิงเกอไว้ล่ะ”

หยางหยางจับให้เสี่ยวหยางเกาะไหล่เฉินเหว่ยถิงไว้ง่าย ๆ ก่อนไปยืนซ้อนข้างหลังน้องชายแล้วสอดแทรกตัวตนเข้าหาอีกฝ่ายในทีเดียว ก่อนจะกระแทกตัวเข้าหาจนเสี่ยวหยางเริ่มเบียดตัวเข้าหาคนที่ได้แต่นั่งเฉย ๆ อย่างทำอะไรไม่ได้

เสี่ยวหยางกดหน้าลงกับซอกคอเฉินเหว่ยถิงพร้อมครวญคราง ริมฝีปากทั้งกัดทั้งดูดซอกคอแกร่งด้วยความเสียวซ่านจนขึ้นรอย จวบจนปลายทางมาถึง เขาปลดปล่อยน้ำรักไปทั่วแผ่นอกของเฉินเหว่ยถิง ก่อนที่หยางหยางจะแทรกตัวเข้ามาอีกไม่กี่ครั้งก็กระตุกตัวอยู่ในช่องทางเขาจนหมด

หยางหยางถอนกายออกจากน้องชายฝาแฝด ก่อนช่วยอีกฝ่ายทำความสะอาดน้ำรักที่อยู่บนแผ่นอกเฉินเหว่ยถิงจนหมด ก่อนที่จะลุกขึ้นแล้วนั่งคร่อมลงกับตัก เสียดสีตัวตนของทั้งสองเข้าด้วยกัน

เสี่ยวหยางนั่งคุกเข่าลงกับพื้นข้างหลังพี่ชาย จับบั้นท้ายอีกฝ่ายแล้วซุกหน้าเข้าไปหา แลบเลียช่องทางสีสวยจนชุ่ม หยางหยางยิ่งเบียดตัวกับเฉินเหว่ยถิงหนักขึ้น เหมือนจะหนีเรียวลิ้นร้ายกาจของน้องชายแต่ไม่สามารถทำได้ เสี่ยวหยางหยุดริมฝีปาก ดันให้หยางหยางยกสะโพกขึ้นเพื่อกัดกินแท่งร้อนของเฉินเหว่ยถิงอย่างช้า ๆ

ระหว่างที่หยางหยางทิ้งตัวลง เสี่ยวหยางกลับให้ความสนใจภาพตรงหน้าอีกครั้ง ก่อนจะแลบลิ้นเลียไปที่แก่นกายที่ถูกครอบครอง เลยไปถึงช่องทางที่กำลังกลืนกินอยู่ด้วย เสียงครวญครางของสองผู้ถูกกระทำดังระงม ยิ่งทำให้เสี่ยวหยางชอบใจ หลังจากที่หยางหยางทิ้งตัวลงจนสุด เสี่ยวหยางยังไม่หยุดใช้ลิ้นแลบเลียส่วนที่ถูกเชื่อมต่อกัน พอหยางหยางขยับตัวแล้วถึงจะลุกขึ้นจูบกับเฉินเหว่ยถิงอย่างร้อนแรง

เสี่ยวหยางปล่อยให้หยางหยางขยับกายอยู่เหนือร่างเฉินเหว่ยถิง ส่วนตัวเขาหันไปปลดเชิอกที่มัดออกให้ ซึ่งทันทีที่ได้อิสระ ร่างหนาแทบกระโจนใส่หยางหยางที่ขยับอยู่เหนือร่าง เขาลุกขึ้นยกตัวหยางหยางให้ขาทั้งสองเกาะเกี่ยวเอวเอาไว้ ก่อนจะออกเดินทั้ง ๆ ที่ยังเชื่อมต่อกันอยู่และพาอีกคนไปที่เตียงอย่างรวดเร็ว

หยางหยางหลังสัมผัสเตียงแล้ว เฉินเหว่ยถิงไม่รอช้ากระแทกกายใส่อีกฝ่ายอย่างรวดเร็วและรุนแรงราวสัตว์ป่า เสียงครางก้องไปทั้งห้อง เสี่ยวหยางเดินตามมาที่เตียง ก้มลงไปจูบหยางหยางที่นอนอยู่ ก่อนจะเลื้อยตัวไปกัดยอดอกพี่ชายอย่างหมั่นเขี้ยว มืออีกข้างรูดรั้งแก่นกายที่ตั้งชันเพราะแรงอารมณ์อย่างรวดเร็วตามจังหวะกระแทกกระทั้นของเฉินเหว่ยถิงจนทั้งคู่ปลดปล่อยออกมา

เสี่ยวหยางก้มลงจูบพี่ชายอีกครั้ง ก่อนแทรกตัวตนลงกับช่องทางสีหวานที่ยังมีน้ำรักค้างอยู่อย่างช้า ๆ จนหมด

“เกอ ถ้าเลือกไม่ได้ ก็กินผมซะตอนนี้สิ เข้ามาเลย ผมก็อยากได้ของถิงเกอเหมือนกัน”

เฉินเหว่ยถิงไม่ลังเลเมื่อได้ยิน เขาจับบั้นท้ายเสี่ยวหยางก่อนแทรกตัวตนเข้าไปอย่างรวดเร็ว แรงกระแทกส่งไปถึงหยางหยางที่เชื่อมต่อกับฝาแฝดอยู่จนรู้สึกได้ แรงขยับสะเทือนถึงกันเหมือนลูกคลื่นที่ซัดเข้าหาฝั่ง แรงตอดรัดของหยางหยางทำให้เสี่ยวหยางแทบสำลัก แต่ก็แทบหยุดหายใจกับแรงกระแทกของเฉินเหว่ยถิงจนสติหลุด กว่าที่พายุจะจบลง เสียงครางดังก้องจนลำคอแหบแห้ง ความร้อนแรงที่ได้รับทั้งหมดไม่สามารถประเมินค่าได้ ห้องทั้งห้องร้อนฉ่าเหมือนถูกเผาไฟ

“ถ้าเกอเลือกไม่ได้ ก็ไม่ต้องเลือกแล้วกัน ผมว่าแบบนี้ก็โอเค”

END