SF Fic : BeautyAndTheCoolBeast #หยางแฝด #1
SF Fic : BeautyAndTheCoolBeast #หยางแฝด
#1
http://wallpaperlist.com/beautiful-red-roses-bouquet-wallpaper-2429.html
ดอกกุหลาบ ความงดงามที่ธรรมชาติสรรสร้าง
ยิ่งสวยเท่าไหร่ ยิ่งมีหนามแหลมปกป้องตัวเองจากอันตรายเท่านั้น
ในโลกที่เต็มไปด้วยภยันตราย
นอกจากภัยธรรมชาติ การคุกคามจากสัตว์ร้าย สิ่งที่ร้ายกาจยิ่งกว่าคือมนุษย์
จิตใจโสมมสกปรก ปราศจากความดีงามในจิตใต้สำนึก ขาดมโนธรรมในการใช้ชีวิต
และคิดถึงแต่แค่ตัวเอง
เพราะอะไรแบบนี้มิใช่หรือ จางฉี่หลิงถึงได้กลายเป็นคนไร้หัวใจ
เกลียดชังเหล่ามนุษย์ที่เข้ามาหาผลประโยชน์กระทั่งสิ่งเล็ก ๆ น้อย ๆ
ในคฤหาสาน์อันรกร้างห่างไกลผู้คนนี้
ครั้งหนึ่งเคยมีชีวิตชีวา
กระทั่งคนในหมู่บ้านเกิดความละโมบโลภมากในทรัพย์สินที่มิใช่ของตัวเอง
รวมหัวกันฉกชิงทุกสิ่งอย่าง ซ้ำยังวางเพลิงเผาผลาญที่อยู่อาศัยของครอบครัวเล็ก ๆ
ครอบครัวหนึ่งจนวอดวาย
มีเพียงจางฉี่หลิงที่ไปวิ่งเล่นอยู่ในป่าเท่านั้นที่รอดชีวิต
จากเด็กหนุ่มร่าเริงแจ่มใส กลับถูกความโกรธแค้นในครั้งนั้นปิดกั้นหัวใจ
พร้อมเข่นฆ่าผู้คนที่ทำลายชีวิตน้อย ๆ ของตัวเองและครอบครัวจนหมดสิ้น
ความร้อนดั่งไฟคราวนั้นสะเทือนไปถึงสวรรค์
เหล่าอารักษ์ที่คอยปกปักษ์รักษาร้อนรนจนต้องให้ผู้มีอำนาจมายุติไฟแค้นที่อาจจะทำให้ผู้บริสุทธิ์คนอื่นต้องเดือนร้อน
เขากลายเป็นอมตะ
คงไว้ซึ่งร่างมนุษย์ที่งดงามแต่เย็นชาราวปีศาจร้าย
ไม่สนใจใยดีผู้ใดที่ย่างกรายหรือเฉียดเข้ามาใกล้คฤหาสน์ที่ถูกบูรณะขึ้นมาใหม่สักนิด
หลายปีกับการอยู่เพียงลำพัง
ใช้ชีวิตกับตัวเอง เขาไม่จำเป็นต้องกินต้องดื่ม
ไม่มีกระทั่งความอยากอาหารหรือความปรารถนาใดใดแบบมนุษย์
แม้แต่ไม่ได้ยินแม้เสียงหัวใจตัวเอง วันเวลาผ่านไปอย่างไร้ค่าและเปล่าประโยชน์
ไฟที่คั่งแค้นในใจมอดดับไปนานแล้ว
เหลือเพียงความไม่ใว้ใจในตัวสิ่งมีชีวิตที่เรียกว่ามนุษย์
ที่เขาไม่พบเจอมานานแสนนาน
นาน ๆ ครั้งจางฉี่หลิงถึงจะออกจากคฤหาสน์
เดินเล่นระเรื่อยเปื่อยเข้าไปในป่าอย่างไร้จุดหมาย
เพียงเพื่อเปลี่ยนบรรยากาศจากห้องที่อุดอู้เท่านั้น แต่วันนี้ มีบางอย่างที่ผิดปกติออกไป
สุดสายตาที่ริมธาร มีร่าง ๆ หนึ่งนอนอยู่ริมน้ำ
เสื้อผ้าอาภรณ์ขาดวิ่นจนเห็นแผ่นหลังที่มีเลือดสีแดงสดไหลริน แค่มองก็รู้ว่าเป็นรอยเล็บของสัตว์ในป่า
ผมสีดำปรกหน้าจนไม่แน่ใจว่ายังหายใจอยู่หรือไม่ จางฉี่หลิงยืนนิ่งอยู่สักพัก
ไม่ได้เดินเข้าไปใกล้ แต่ก็ไม่ได้ถอยห่างออกไป และในชั่ววินาทีที่ร่างสูงกำลังจะหันหลังกลับ
พลันได้ยินเสียงแหบแห้งเสียงหนึ่งลอยตามลมกระทบโสตประสาทอย่างแผ่วเบา
“.......ช่วย........ ช่วยด้วย”
จางฉี่หลิงไม่สนใจ
ไม่ใช่เรื่องที่เขาจะต้องเข้าไปยุ่งกับมนุษย์
ถึงคนคนนี้จะไม่ได้มีความแค้นเคืองอันใดกับเขา แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะไว้ใจได้
ชายหนุ่มจึงหันหลังกลับ ออกเดินจากจุดที่พบเจอมนุษย์ที่นอนอยู่อย่างช้า ๆ
ระหว่างที่เขาเดินกลับคฤหาสน์ก็เป็นเวลาพลบค่ำแล้ว
เสียงเห่าหอนของฝูงหมาป่าดังแหวกอากาศให้ได้ยิน จางฉี่หลิงชะงักเท้า ก่อนจะหมุมตัวกลับไปที่ลำธารอีกครั้ง......เขารู้ว่าตัวเองกำลังกลับไปที่ลำธารเพื่ออะไร
แต่ไม่รู้ว่าทำไมถึงต้องกลับไป
จางฉี่หลิงวางร่างที่เขาอุ้มมาจากป่าวางบนเตียงกว้างอย่างระมัดระวัง
ร่างกายมนุษย์บอบบาง ซ้ำยังมีแผลไม่เล็กนักบนร่างกาย เขาออกไปหาสมุนไพรที่มีสรรพคุณเพียงพอที่จะช่วยรักษาอาการบาดเจ็บได้มาทำแผลให้มนุษย์คนแรกในรอบหลายปีที่เขาได้มีโอกาสได้พบ
นอกจากสมุนไพรแล้ว
จางฉี่หลิงยังออกไปหาผลไม้มาไว้ที่คฤหาสน์ด้วย
เขาที่ไม่ได้กินอาหารมาหลายปีถึงกับต้องเค้นสมองคิดว่าผลไม้แบบไหนที่กินได้
แบบไหนที่กินไม่ได้ ดีหน่อยทีความมืดไม่ได้มีผลกับเขา
แต่ยังไงก็ไม่อยากทิ้งให้มนุษย์อยู่มรคฤหาสน์ของเขาคนเดียวนาน ๆ มิใช่เป็นห่วง
เพียงแต่ยังไม่ไว้ใจ แม้อีกฝ่ายจะยังบาดเจ็บอยู่ก็ตาม
กว่ามนุษย์ที่จางฉี่หลิงเก็บมาจะอาการดีขึ้น
เขาสังเกตเห็นว่า มนุษย์ผู้นี้มีใบหน้าคล้ายกับเขาอยู่หลายส่วน ถึงแม้อีกฝ่ายจะยังไม่ได้สตินัก
แต่พอรุ่งเช้าของวันที่ 3
คนที่บาดเจ็บก็ลืมตามาพบกับจางฉี่หลิงที่เดินเข้ามาพร้อมกับอาหารในมือพอดี
ตึกตึก ตึกตึก
วินาทีที่จางฉี่หลิงได้สบตากับคนที่นอนบนเตียง
เขาพบว่า เขาได้ยินเสียงหัวใจตัวเองเต้น หัวใจที่ไม่ได้เต้นเป็นจังหวะมาตลอดหลายปี..........
--------------------------------- TBC ----------------------------------
#BeautyAndTheCoolBeast
#หยางแฝด
ฝากฟิคแก้บนไว้ในอ้อมใจได้นะคะ เม้นท์หรือสกรีมได้ที่แท๊กด้านบนค่ะ
ปล. เรื่องนี้คงไม่ยาวนะคะ คาดว่า 2-3 ตอนก็น่าจะจบแล้ว
ชอบหรือไม่ชอบยังไง บอกกันได้นะคะ จุ๊บ
(ต้นหนของคนคุก)
EssoRhino
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น